Αλέξης Τσίπρας στην Κεντρική Επιτροπή Ανασυγκρότησης
του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία
Κυριακή 28 Ιουνίου 2020
Τσίπρας: Η προγραμματική απάντηση της Αριστεράς για το νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο
Ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία
Αλέξης Τσίπρας: Η προγραμματική απάντηση της Αριστεράς για το νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο σε 6 άξονες (βίντεο)
.
Είναι χαρά μου να είμαστε όλοι ξανά, όλοι και όλες εδώ, υγιείς και δυνατοί, μετά την περιπέτεια που είχε η χώρα και όλοι μας με την πανδημία, σε συνθήκες νέες βέβαια, αναγκασμένοι να τηρούμε τα πρωτόκολλα. Αλλά είμαστε εδώ και συνεδριάζουμε.
Και συνεδριάζουμε λίγες μέρες πριν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την ανάληψη της διακυβέρνησης του τόπου από τη ΝΔ.
Πραγματικά, δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι ένα χρόνο μετά θα βρισκόμασταν σε αυτές εδώ τις εγκαταστάσεις, στο Ελληνικό. Διότι είχα πειστεί και εγώ, όπως και οι περισσότεροι Έλληνες, ότι σε τρεις βδομάδες εδώ θα μπαίνανε μπουλντόζες, θα τα γκρέμιζαν όλα και ένα χρόνο μετά θα ήταν ένας οργασμός εργασιών και ανοικοδόμησης. Όμως, είναι όλα όπως τα αφήσαμε.
Και με την ευκαιρία του ενός χρόνου, θα ήθελα να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου, καλώντας σας να θυμηθούμε μαζί ποιά ήταν η εικόνα της χώρας ένα χρόνο πριν και να τη συγκρίνουμε αυτή την εικόνα με τη σημερινή.
Και με την ευκαιρία του ενός χρόνου, θα ήθελα να ξεκινήσω την τοποθέτησή μου, καλώντας σας να θυμηθούμε μαζί ποιά ήταν η εικόνα της χώρας ένα χρόνο πριν και να τη συγκρίνουμε αυτή την εικόνα με τη σημερινή.
Η Ελλάδα, τον Ιούλη του `19, ήταν μία χώρα που είχε πλέον όλες τις προϋποθέσεις για να κάνει το άλμα προς τα εμπρός.
Χωρίς μέτρα λιτότητας, με την οικονομία σταθερά για 12 συνεχόμενα τρίμηνα σε αναπτυξιακή τροχιά, με το δημόσιο χρέος ρυθμισμένο, την ανεργία να μειώνεται συνεχώς,
το κοινωνικό κράτος αργά αλλά σταθερά να στήνεται ξανά στα πόδια του. Και με μια ακόμα σημαντική εγγύηση: με 37 δις ευρώ απόθεμα στο δημόσιο ταμείο, από τις θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά ως εγγύηση ότι θα στηριχθεί η ελληνική κοινωνία και η οικονομία σε μια δύσκολη στιγμή.
Ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού, παρά αυτές τις συνθήκες ένα χρόνο πριν, θεώρησε ότι αυτά δεν ήταν αρκετά. Σεβόμαστε απόλυτα αυτή την άποψη και αυτή την επιλογή. Και εμπιστεύτηκε τη ΝΔ που έταξε ισχυρή ανάπτυξη και περισσότερες δουλειές.
Το τι μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα, το είδαμε όλοι μας και το βιώνουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Και αυτοί που μας στήριξαν και μας έδωσαν το 32% πέρυσι, αλλά και αυτοί που έκαναν άλλες επιλογές.
Και σας μιλώ ειλικρινά όμως, δεν φανταζόμουν ούτε εγώ ένα χρόνο πριν, ότι σε αυτό το διάστημα ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του θα είχε καταφέρει ένα τόσο μεγάλο πλήγμα στις προοπτικές μιας χώρας, την οποία για πέντε χρόνια, παλέψαμε να βγάλουμε από μια πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση.
Είναι βέβαιο ότι η πανδημία, έριξε ένα πολύ ισχυρό χτύπημα στην οικονομία. Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς, το κακό είχε ήδη γίνει από πριν. Η ύφεση είχε ήδη επιστρέψει, όπως αποδεικνύουν και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που βγήκαν το προηγούμενο διάστημα, πολύ πριν τον κορωνοϊό.
Και αυτό, συντρόφισσες και σύντροφοι είναι απόλυτη ευθύνη του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του. Και συνέβη αυτό γιατί, η ΝΔ τον Ιούλιο του 2019 δεν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας με το βλέμμα στο μέλλον, αλλά με το μυαλό κολλημένο στις αποτυχημένες συνταγές του χθες.
Όχι μόνο δεν αναγνώρισε και δεν ανέλαβε ποτέ καμία ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, για τα ελλείμματα που άφησε το 2009 που μας έβαλαν στα μνημόνια και για τις δηλητηριώδεις πολιτικές της ύφεσης τα επόμενα χρόνια που κατέστρεψαν το κοινωνικό ιστό. Αλλά διακήρυττε ένα χρόνο πριν ότι το 2014, ο ελληνικός λαός και ο ΣΥΡΙΖΑ διέκοψαν το θεάρεστο έργο τους και αυτοί θα επέστρεφαν για να το συνεχίσουν.
Και πράγματι αυτό έκαναν. Ο φρέσκος αέρας αποδείχτηκε τελικά αέρας κοπανιστός. Το περιτύλιγμα ήταν αστραφτερό αλλά το περιεχόμενο ήταν μπαγιάτικό. Οι ίδιοι άνθρωποι με τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες πολιτικές, αμετανόητοι και ανεπαρκείς.
Χωρίς μέτρα λιτότητας, με την οικονομία σταθερά για 12 συνεχόμενα τρίμηνα σε αναπτυξιακή τροχιά, με το δημόσιο χρέος ρυθμισμένο, την ανεργία να μειώνεται συνεχώς,
το κοινωνικό κράτος αργά αλλά σταθερά να στήνεται ξανά στα πόδια του. Και με μια ακόμα σημαντική εγγύηση: με 37 δις ευρώ απόθεμα στο δημόσιο ταμείο, από τις θυσίες του ελληνικού λαού, αλλά ως εγγύηση ότι θα στηριχθεί η ελληνική κοινωνία και η οικονομία σε μια δύσκολη στιγμή.
Ένα μεγάλο κομμάτι του ελληνικού λαού, παρά αυτές τις συνθήκες ένα χρόνο πριν, θεώρησε ότι αυτά δεν ήταν αρκετά. Σεβόμαστε απόλυτα αυτή την άποψη και αυτή την επιλογή. Και εμπιστεύτηκε τη ΝΔ που έταξε ισχυρή ανάπτυξη και περισσότερες δουλειές.
Το τι μεσολάβησε από τότε μέχρι σήμερα, το είδαμε όλοι μας και το βιώνουν όλοι οι Έλληνες πολίτες. Και αυτοί που μας στήριξαν και μας έδωσαν το 32% πέρυσι, αλλά και αυτοί που έκαναν άλλες επιλογές.
Και σας μιλώ ειλικρινά όμως, δεν φανταζόμουν ούτε εγώ ένα χρόνο πριν, ότι σε αυτό το διάστημα ο κ. Μητσοτάκης και η κυβέρνησή του θα είχε καταφέρει ένα τόσο μεγάλο πλήγμα στις προοπτικές μιας χώρας, την οποία για πέντε χρόνια, παλέψαμε να βγάλουμε από μια πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση.
Είναι βέβαιο ότι η πανδημία, έριξε ένα πολύ ισχυρό χτύπημα στην οικονομία. Όμως, ας είμαστε ειλικρινείς, το κακό είχε ήδη γίνει από πριν. Η ύφεση είχε ήδη επιστρέψει, όπως αποδεικνύουν και τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ που βγήκαν το προηγούμενο διάστημα, πολύ πριν τον κορωνοϊό.
Και αυτό, συντρόφισσες και σύντροφοι είναι απόλυτη ευθύνη του κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησής του. Και συνέβη αυτό γιατί, η ΝΔ τον Ιούλιο του 2019 δεν ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας με το βλέμμα στο μέλλον, αλλά με το μυαλό κολλημένο στις αποτυχημένες συνταγές του χθες.
Όχι μόνο δεν αναγνώρισε και δεν ανέλαβε ποτέ καμία ευθύνη για τη χρεοκοπία της χώρας, για τα ελλείμματα που άφησε το 2009 που μας έβαλαν στα μνημόνια και για τις δηλητηριώδεις πολιτικές της ύφεσης τα επόμενα χρόνια που κατέστρεψαν το κοινωνικό ιστό. Αλλά διακήρυττε ένα χρόνο πριν ότι το 2014, ο ελληνικός λαός και ο ΣΥΡΙΖΑ διέκοψαν το θεάρεστο έργο τους και αυτοί θα επέστρεφαν για να το συνεχίσουν.
Και πράγματι αυτό έκαναν. Ο φρέσκος αέρας αποδείχτηκε τελικά αέρας κοπανιστός. Το περιτύλιγμα ήταν αστραφτερό αλλά το περιεχόμενο ήταν μπαγιάτικό. Οι ίδιοι άνθρωποι με τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες πολιτικές, αμετανόητοι και ανεπαρκείς.
Θέλω να σας δώσω ένα μόνο παράδειγμα. Ο Υπουργός Εργασίας. Ο άνθρωπος που επί των ημερών του στην κυβέρνηση Σαμαρά η ανεργία στον τόπο εκτοξεύθηκε στο 27%. Ο ίδιος άνθρωπος τοποθετήθηκε ξανά στο ίδιο ακριβώς πόστο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, γιατί προφανώς επιβραβεύτηκε για το εξαιρετικό του έργο. Και το έργο αυτό το συνέχισε με το καλημέρα, όταν επανατοποθετήθηκε στη θέση του υπουργού Εργασίας, νομοθετώντας τροπολογίες της τελευταίας στιγμής στη Βουλή, κατακαλόκαιρα, κατ` απαίτηση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων – τώρα λέγεται Επιχειρήσεων και Βιομηχανιών - και οργανώνοντας το απίστευτο αυτό σκάνδαλο της ψευτοκατάρτισης των επιστημόνων.
Ήταν λοιπόν λογική η εξέλιξη, συντρόφισσες και σύντροφοι, με τους ίδιους ανθρώπους, τις ίδιες πολιτικές επιλογές, να φτάσουμε σήμερα εδώ.
Με μια κυβέρνηση να ανακοινώνει τώρα 16% ύφεση το τελευταίο τρίμηνο και να προβλέπει μία ύφεση πότε 10, πότε 11, πότε 12% - κανείς δεν ξέρει- για το σύνολο τους έτους, χωρίς όμως να είναι σε θέση να αναλάβει την παραμικρή ευθύνη, πολιτική ευθύνη για αυτήν την εξέλιξη. Νούμερα ασύλληπτα, που δεν είδαμε ούτε στα πρώτα σκληρά, στα πιο σκληρά χρόνια των μνημονίων, είδαμε σήμερα εδώ.
Και πέρα από τα νούμερα, γιατί τα νούμερα κρύβουν από πίσω ανθρώπους, κρύβουν από πίσω αγωνίες, κρύβουν από πίσω ανθρώπινες ζωές, η εικόνα της χώρας σήμερα είναι μια εικόνα δραματική.
Επιχειρήσεις που προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς καμία στήριξη, χωρίς ρευστότητα. Επιχειρήσεις που δεν άνοιξαν καν μετά το lockdown και χιλιάδες άλλες που δίνουν μάχη για να μην έχουν την ίδια τύχη το χειμώνα. Νησιά άδεια. Εργαζόμενοι που απολύονται ομαδικά. Νοσοκομεία που βαράνε διάλυση, αφήνοντας ακόμα και μικρά παιδιά στο έλεος του Θεού.
Και μέσα σε όλα αυτά, αντί να έχουμε μια κυβέρνηση που αναλαμβάνει τις ευθύνες, αντί να έχουμε μια κυβέρνηση που εργάζεται άοκνα να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα, τα έχουμε; Έχουμε ένα χάρτινο τσίρκο, όπως λέει και ένα αγαπημένο τραγούδι από ένα αγαπημένο συγκρότημα της νιότης μου, από τις Τρύπες. Ένα χάρτινο τσίρκο που ενδιαφέρεται μόνο για το show. Μόνο για την εικόνα και τη ματαιοδοξία του καθενός που το απαρτίζει. Άνθρωποι που δεν βλέπουν τίποτα πέρα από τους κόλακες που τους περιτριγυρίζουν. Άνθρωποι οι οποίοι έχουν ως στόχο να διαμορφώνουν μια εικονική πραγματικότητα.
Ήταν λοιπόν λογική η εξέλιξη, συντρόφισσες και σύντροφοι, με τους ίδιους ανθρώπους, τις ίδιες πολιτικές επιλογές, να φτάσουμε σήμερα εδώ.
Με μια κυβέρνηση να ανακοινώνει τώρα 16% ύφεση το τελευταίο τρίμηνο και να προβλέπει μία ύφεση πότε 10, πότε 11, πότε 12% - κανείς δεν ξέρει- για το σύνολο τους έτους, χωρίς όμως να είναι σε θέση να αναλάβει την παραμικρή ευθύνη, πολιτική ευθύνη για αυτήν την εξέλιξη. Νούμερα ασύλληπτα, που δεν είδαμε ούτε στα πρώτα σκληρά, στα πιο σκληρά χρόνια των μνημονίων, είδαμε σήμερα εδώ.
Και πέρα από τα νούμερα, γιατί τα νούμερα κρύβουν από πίσω ανθρώπους, κρύβουν από πίσω αγωνίες, κρύβουν από πίσω ανθρώπινες ζωές, η εικόνα της χώρας σήμερα είναι μια εικόνα δραματική.
Επιχειρήσεις που προσπαθούν να σταθούν στα πόδια τους χωρίς καμία στήριξη, χωρίς ρευστότητα. Επιχειρήσεις που δεν άνοιξαν καν μετά το lockdown και χιλιάδες άλλες που δίνουν μάχη για να μην έχουν την ίδια τύχη το χειμώνα. Νησιά άδεια. Εργαζόμενοι που απολύονται ομαδικά. Νοσοκομεία που βαράνε διάλυση, αφήνοντας ακόμα και μικρά παιδιά στο έλεος του Θεού.
Και μέσα σε όλα αυτά, αντί να έχουμε μια κυβέρνηση που αναλαμβάνει τις ευθύνες, αντί να έχουμε μια κυβέρνηση που εργάζεται άοκνα να αντιμετωπίσει αυτά τα προβλήματα, τα έχουμε; Έχουμε ένα χάρτινο τσίρκο, όπως λέει και ένα αγαπημένο τραγούδι από ένα αγαπημένο συγκρότημα της νιότης μου, από τις Τρύπες. Ένα χάρτινο τσίρκο που ενδιαφέρεται μόνο για το show. Μόνο για την εικόνα και τη ματαιοδοξία του καθενός που το απαρτίζει. Άνθρωποι που δεν βλέπουν τίποτα πέρα από τους κόλακες που τους περιτριγυρίζουν. Άνθρωποι οι οποίοι έχουν ως στόχο να διαμορφώνουν μια εικονική πραγματικότητα.
Αλλά θέλω να είμαι δίκαιος. Γιατί υπάρχει όντως ένας τομέας στον οποίο η κυβέρνηση θα έλεγα ότι παίρνει άριστα. Και αυτός είναι ο τομέας της προπαγάνδας. Εκεί οι άνθρωποι πραγματικά είναι ασύλληπτοι. Έχουν στήσει μια καλοδουλεμένη μηχανή προπαγάνδας και λάσπης, καλολαδωμένη, συντονισμένη, χορτασμένη με εκατομμύρια ευρώ για τα οποία δεν δίνουν λογαριασμό και με ειδικότητα να κάνει το άσπρο-μαύρο.
Και είναι πραγματικά εξαιρετικά ενδιαφέρον και από τη σκοπιά της πολιτικής επιστήμης να ερευνήσει κανείς πώς είναι δυνατόν τόσα πολλά Μέσα να συντονίζονται τόσο γρήγορα και τόσο αυτόματα στη μπαγκέτα ενός αόρατου αρχισυντάκτη, ενός αόρατου διευθυντή ορχήστρας που δίνει το ρυθμό.
Να σας δώσω το χθεσινό παράδειγμα. Βγήκε μια είδηση κόλαφος για την υπόθεση της ΝΟΒΑΡΤΙΣ. Αναγκάστηκε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό η εταιρεία με τη κυβέρνηση των ΗΠΑ ομολογώντας ότι την περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά `12 – `15 διέφθειρε Έλληνες αξιωματούχους για να έχει ευνοϊκές κυβερνητικές αποφάσεις για τις τιμές των φαρμάκων. Και δέχθηκε γι` αυτό να πληρώσει στο Αμερικανικό δημόσιο, προκειμένου να μην προχωρήσει την έρευνα, 310 εκ ευρώ.
Και αντί η είδηση αυτή να είναι, ομολόγησε την ενοχή της η ΝΟΒΑΡΤΙΣ για το σκάνδαλο, αντί η είδηση να είναι 310 εκ. για τη διαφθορά και τις μίζες την περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά, ποια ήταν η είδηση; Η είδηση ήταν και μάλιστα πανηγυρικά: Συμβιβάστηκε η ΝΟΒΑΡΤΙΣ δεν υπάρχει πια σκάνδαλο...
Είναι απίστευτο, αλλά είναι πραγματικότητα: Σκάνδαλο στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον πλανήτη, σκευωρία όμως και όχι σκάνδαλο στην Ελλάδα.
Και για να είναι πιο πειστική αυτή η προπαγάνδα, αυτή η καλοστημένη μηχανή δεν αρκείται στη παραποίηση. Αλλά βάζει στο στόχαστρο, με μεθόδους μάλιστα μαφίας και παρακράτους, τον ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του, αλλά στην πραγματικότητα εμένα. Γιατί, συντρόφισσες και σύντροφοι εγώ είμαι ο στόχος τους.
Τους έχω πει πάρα πολλές φορές, ένα χρόνο τώρα – και τελευταία φορά το είπα στην προηγούμενη μεγάλη μας συνάντηση λίγο πριν την πανδημία, με 8 χιλ. κόσμο στο ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ, αν θυμάστε τέλη Φλεβάρη. Θα το ξαναπώ και σήμερα. Αν έχουν τα κότσια και δεν είναι απλά θρασύδειλοι, εγώ είμαι εδώ. Μην κουράζονται είμαι εδώ. Μην κουράζονται και μην φθείρονται, χρησιμοποιώντας το παρακράτος των μαφιόζικων υποκλοπών και τις μεθόδους των υπόδικων εκδοτών και επιχειρηματιών που τους στηρίζουν. Είμαι εδώ. Αν πιστεύουν ότι τους ευνοεί ένα ριμέικ του βρώμικου `΄89, είμαι και είμαστε εδώ. Ας διευρύνουν λοιπόν το κατηγορητήριο και ας με συμπεριλάβουν.
Αν όμως δεν το τολμούν, τους καλούμε τώρα να σταματήσουν αυτόν τον επικίνδυνο κατήφορο για τη δημοκρατία. Αυτόν τον επικίνδυνο κατήφορο στο βούρκο και στη λάσπη για το πολιτικό σύστημα.
Και θέλω να απευθυνθώ στον κ. Μητσοτάκη. Μην μετατρέπετε την πολιτική ζωή του τόπου σε βούρκο, μόνο και μόνο για να κρύψετε τα δικά σας μεγάλα σκάνδαλα, αλλά και τις δικές σας μεγάλες ευθύνες για την καταστροφή της οικονομίας. Μην ανοίγετε έτσι εύκολα το καπάκι του υπονόμου. Γιατί ο πρώτος που θα πέσει μέσα θα είστε εσείς.
Εγώ δε πρόκειται να ακολουθήσω. Εμείς δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε και να συρθούμε σε αυτή την επιχείρηση λασπομαχίας. Αλλά θα επιμείνουμε να μιλάμε για τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία και να δίνουμε τη μάχη για να σταθεί ο τόπος και η κοινωνία όρθια και δυνατή απέναντι σε αυτή την κρίση, αλλά και απέναντι στις δύσκολες ώρες που όλοι βλέπουμε και ψυχανεμιζόμαστε να έρχονται. Όχι μόνο στο κοινωνικό επίπεδο, αλλά και στις δυσκολίες που έρχονται στην εξωτερική πολιτική, στα εθνικά μας θέματα. Και εξαιτίας μιας έλλειψης εθνικής στρατηγικής που επιδεικνύει αυτή η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο.
Και είναι πραγματικά εξαιρετικά ενδιαφέρον και από τη σκοπιά της πολιτικής επιστήμης να ερευνήσει κανείς πώς είναι δυνατόν τόσα πολλά Μέσα να συντονίζονται τόσο γρήγορα και τόσο αυτόματα στη μπαγκέτα ενός αόρατου αρχισυντάκτη, ενός αόρατου διευθυντή ορχήστρας που δίνει το ρυθμό.
Να σας δώσω το χθεσινό παράδειγμα. Βγήκε μια είδηση κόλαφος για την υπόθεση της ΝΟΒΑΡΤΙΣ. Αναγκάστηκε σε εξωδικαστικό συμβιβασμό η εταιρεία με τη κυβέρνηση των ΗΠΑ ομολογώντας ότι την περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά `12 – `15 διέφθειρε Έλληνες αξιωματούχους για να έχει ευνοϊκές κυβερνητικές αποφάσεις για τις τιμές των φαρμάκων. Και δέχθηκε γι` αυτό να πληρώσει στο Αμερικανικό δημόσιο, προκειμένου να μην προχωρήσει την έρευνα, 310 εκ ευρώ.
Και αντί η είδηση αυτή να είναι, ομολόγησε την ενοχή της η ΝΟΒΑΡΤΙΣ για το σκάνδαλο, αντί η είδηση να είναι 310 εκ. για τη διαφθορά και τις μίζες την περίοδο της κυβέρνησης Σαμαρά, ποια ήταν η είδηση; Η είδηση ήταν και μάλιστα πανηγυρικά: Συμβιβάστηκε η ΝΟΒΑΡΤΙΣ δεν υπάρχει πια σκάνδαλο...
Είναι απίστευτο, αλλά είναι πραγματικότητα: Σκάνδαλο στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον πλανήτη, σκευωρία όμως και όχι σκάνδαλο στην Ελλάδα.
Και για να είναι πιο πειστική αυτή η προπαγάνδα, αυτή η καλοστημένη μηχανή δεν αρκείται στη παραποίηση. Αλλά βάζει στο στόχαστρο, με μεθόδους μάλιστα μαφίας και παρακράτους, τον ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη του, αλλά στην πραγματικότητα εμένα. Γιατί, συντρόφισσες και σύντροφοι εγώ είμαι ο στόχος τους.
Τους έχω πει πάρα πολλές φορές, ένα χρόνο τώρα – και τελευταία φορά το είπα στην προηγούμενη μεγάλη μας συνάντηση λίγο πριν την πανδημία, με 8 χιλ. κόσμο στο ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟ, αν θυμάστε τέλη Φλεβάρη. Θα το ξαναπώ και σήμερα. Αν έχουν τα κότσια και δεν είναι απλά θρασύδειλοι, εγώ είμαι εδώ. Μην κουράζονται είμαι εδώ. Μην κουράζονται και μην φθείρονται, χρησιμοποιώντας το παρακράτος των μαφιόζικων υποκλοπών και τις μεθόδους των υπόδικων εκδοτών και επιχειρηματιών που τους στηρίζουν. Είμαι εδώ. Αν πιστεύουν ότι τους ευνοεί ένα ριμέικ του βρώμικου `΄89, είμαι και είμαστε εδώ. Ας διευρύνουν λοιπόν το κατηγορητήριο και ας με συμπεριλάβουν.
Αν όμως δεν το τολμούν, τους καλούμε τώρα να σταματήσουν αυτόν τον επικίνδυνο κατήφορο για τη δημοκρατία. Αυτόν τον επικίνδυνο κατήφορο στο βούρκο και στη λάσπη για το πολιτικό σύστημα.
Και θέλω να απευθυνθώ στον κ. Μητσοτάκη. Μην μετατρέπετε την πολιτική ζωή του τόπου σε βούρκο, μόνο και μόνο για να κρύψετε τα δικά σας μεγάλα σκάνδαλα, αλλά και τις δικές σας μεγάλες ευθύνες για την καταστροφή της οικονομίας. Μην ανοίγετε έτσι εύκολα το καπάκι του υπονόμου. Γιατί ο πρώτος που θα πέσει μέσα θα είστε εσείς.
Εγώ δε πρόκειται να ακολουθήσω. Εμείς δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε και να συρθούμε σε αυτή την επιχείρηση λασπομαχίας. Αλλά θα επιμείνουμε να μιλάμε για τα πραγματικά προβλήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία και να δίνουμε τη μάχη για να σταθεί ο τόπος και η κοινωνία όρθια και δυνατή απέναντι σε αυτή την κρίση, αλλά και απέναντι στις δύσκολες ώρες που όλοι βλέπουμε και ψυχανεμιζόμαστε να έρχονται. Όχι μόνο στο κοινωνικό επίπεδο, αλλά και στις δυσκολίες που έρχονται στην εξωτερική πολιτική, στα εθνικά μας θέματα. Και εξαιτίας μιας έλλειψης εθνικής στρατηγικής που επιδεικνύει αυτή η κυβέρνηση τον τελευταίο χρόνο.
Εμείς είμαστε εδώ για να προσφέρουμε υπηρεσία στον τόπο. Για αυτό και δεν θα ακολουθήσουμε τον κ. Μητσοτάκη στις μεθόδους του. Όπως δεν τον ακολουθούμε και ένα χρόνο τώρα στην ποιότητα της αντιπολίτευσης που κάνουμε και είναι «η μέρα με τη νύχτα» σε σχέση με την αντιπολίτευση που έκανε ο ίδιος τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια.
Ξέρετε, κάποιοι πίστεψαν ένα χρόνο πριν ότι η Δεξιά άλλαξε στον τόπο μας και δεν έχει σχέση με αυτήν που γνωρίζαμε παλιά. Ότι δεν χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους, τις ίδιες πρακτικές. Διαψεύστηκαν, όμως παταγωδώς μέσα σε ένας μόλις χρόνο. Ίδιοι και απαράλλακτοι και στις ιδέες και στις μεθόδους.
Αλλά, κακώς κάποιοι το πίστεψαν αυτό. Διότι έπρεπε να είχαν δει, έπρεπε να είχαν αναγνώσει ποια ήταν η στάση του κ. Μητσοτάκη όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Τι δείγματα γραφής είχε δώσει.
Όταν φέραμε λύση για το χρέος, θυμηθείτε τι μας έλεγε, ότι κάνουμε συναλλαγή με τις συντάξεις. Όταν βγάλαμε τη χώρα από τα μνημόνια, θυμηθείτε τι μας έλεγε, ότι φέραμε 4ο μνημόνιο. Και φυσικά όταν λύσαμε ένα εθνικό θέμα που ταλάνιζε για 30 ολόκληρα χρόνια τη χώρα και ήταν βαρίδι για τη χώρα, το ζήτημα με τη Βόρεια Μακεδονία, χέρι – χέρι με την ακροδεξιά μας κατηγορούσαν για προδότες και μειοδότες. Και σήμερα πίνουν νερό στο όνομα αυτής της Συμφωνίας.
Εμείς, όμως, είμαστε εδώ για να πάει ο τόπος μπροστά. Για αυτό και δεν ακολουθούμε τις μεθόδους και τις πρακτικές που ακολούθησε ο κ. Μητσοτάκης και ακολουθεί και σήμερα. Γιατί αυτές οι πρακτικές, ξέρετε, δεν πλήττουν μόνο τον πολιτικό αντίπαλο, αλλά τη χώρα. Για αυτό και ακολουθήσαμε στάση υπεύθυνη και συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη για να μην γυρίσει η χώρα πίσω. Να μην χαθούν μέσα σε 5 μήνες όσα με κόπο και θυσίες καταφέραμε και πετύχαμε τα τελευταία 5 χρόνια.
Και, ξέρετε, εμείς σε αντίθεση με τη ΝΔ, δεν απευθυνόμαστε σε τηλεθεατές. Απευθυνόμαστε σε πολίτες. Απευθυνόμαστε στον κόσμο της δημιουργίας και του μόχθου. Απευθυνόμαστε στους ανθρώπους της δουλειάς, σε αυτούς που στενάζουν. Και είμαστε μαζί τους, συζητάμε, ακούμε, ανησυχούμε για όλα όσα συμβαίνουν. Αφουγκραζόμαστε την αγωνία και την αγανάκτησή τους. Την αγωνία των εργαζομένων, των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, των ανθρώπων του τουρισμού, της εστίασης, του κόσμου της εργασίας.
Που όποτε τους συναντάνε, μας λένε «δεν αντέχουμε» και «κάντε κάτι», «κάντε κάτι να μας βοηθήσετε». Τις τελευταίες μέρες, όποιον συναντώ σε διαφορετικές γωνιές της χώρας μου λέει σχεδόν τα ίδια πράγματα. Και διαβάζω και τα μηνύματα που δεχόμαστε στα social media. Όποιος κυκλοφορεί σήμερα στις μεγάλες πόλεις, στα χωριά, στα νησιά μας, αυτή την κραυγή αγωνίας της κοινωνίας ακούει.
Αλλά αυτή η κραυγή δεν πρόκειται να ακουστεί εκεί που πρέπει. Δεν πρόκειται να αναμεταδοθεί από ΜΜΕ. Γιατί; Γιατί χαλάει το αφήγημα της καλύτερης κυβέρνησης αποσύστασης Ελληνικού Κράτους. Έτσι δεν λένε οι προπαγανδιστές;
Εμείς, λοιπόν, έχουμε την ευθύνη, εφόσον αυτή η κραυγή της αγωνίας δεν αναμεταδίδεται, να γίνουμε εμείς ο αναμεταδότης αυτού του μηνύματος. Γιατί ο κόσμος όταν μας συναντά, όταν μας ψάχνει στο διαδίκτυο, δεν έχει άλλο τρόπο να εκφράσει αυτή την αγωνία του. Γι΄ αυτό μας ψάχνει. Τους άλλους τους βλέπει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό σε τηλεοπτικούς σταθμούς, σε διαδικτυακά site, σε εφημερίδες. Παντού τους βλέπει.
Αλλά μόνο εμάς βλέπει δίπλα του. Αυτούς δεν τους βλέπει δίπλα του. Αυτούς τους βλέπει στις τηλεοράσεις και στα κανάλια να λένε ένα αφήγημα που δεν αφορά τη ζωή τους. Εμείς είμαστε δίπλα τους. Και μας καλεί εμάς να κάνουμε το παν για να βάλουμε ένα όριο στην επερχόμενη καταστροφή. Και αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε.
Η εποχή της εκφώνησης, ξέρετε, τελείωσε. Τώρα μετρούν μόνο οι πράξεις.
Γι` αυτό, λοιπόν, με την ευκαιρία της σημερινής συνάντησης της ΚΕΑ, θέλω να σας καλέσω όλες και όλους, τις επόμενες μέρες, να βρεθούμε πιο μαζικά δίπλα στον κόσμο, δίπλα στις αγωνίες, δίπλα στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Να γίνουμε το στήριγμα σε όσους και όσες είναι σήμερα αόρατοι για την κυβέρνηση της Δεξιάς.
Και αυτό δεν θέλω να το εκλάβετε ως μια δική μου παρότρυνση, πολύ περισσότερο ως μια δική μου εντολή. Αυτή είναι η εντολή κάθε πολίτη, άνδρα και γυναίκα, που μας συναντά αυτές τις μέρες.
Και σας ζητώ να συνειδητοποιήσουμε, όλες και όλοι, ότι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, είναι ακριβώς αυτό. Να γίνουμε το κόμμα των πολλών. Να γίνουμε το στήριγμα των απλών και καθημερινών ανθρώπων. Να μην αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω. Κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα που αφορά την καθημερινότητα των πολιτών.
Για τον επιχειρηματία που κινδυνεύει να χάσει το μαγαζί του.
Για τον εργαζόμενο που εκβιάζεται να δουλέψει με 400 ευρώ.
Για την εργαζόμενη μητέρα που αναγκάζεται να ζήσει με 800 ευρώ μέχρι το Σεπτέμβρη.
Για τον εποχικό εργαζόμενο στον τουρισμό, που βλέπει ότι θα ζήσει για 16 μήνες χωρίς εισόδημα.
Για όλους αυτούς, εμείς πρέπει να είμαστε η φωνή τους. Και αυτή η φωνή να δυναμώνει μέρα με τη μέρα, όσο και αν προσπαθούν να τη σιγήσουν.
Γιατί προσέξτε: Αυτή δεν είναι η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η φωνή της κοινωνίας. Αυτή είναι η φωνή όσων μας έφεραν στη διακυβέρνηση του τόπου το `15.
Ξέρετε, κάποιοι πίστεψαν ένα χρόνο πριν ότι η Δεξιά άλλαξε στον τόπο μας και δεν έχει σχέση με αυτήν που γνωρίζαμε παλιά. Ότι δεν χρησιμοποιεί τις ίδιες μεθόδους, τις ίδιες πρακτικές. Διαψεύστηκαν, όμως παταγωδώς μέσα σε ένας μόλις χρόνο. Ίδιοι και απαράλλακτοι και στις ιδέες και στις μεθόδους.
Αλλά, κακώς κάποιοι το πίστεψαν αυτό. Διότι έπρεπε να είχαν δει, έπρεπε να είχαν αναγνώσει ποια ήταν η στάση του κ. Μητσοτάκη όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Τι δείγματα γραφής είχε δώσει.
Όταν φέραμε λύση για το χρέος, θυμηθείτε τι μας έλεγε, ότι κάνουμε συναλλαγή με τις συντάξεις. Όταν βγάλαμε τη χώρα από τα μνημόνια, θυμηθείτε τι μας έλεγε, ότι φέραμε 4ο μνημόνιο. Και φυσικά όταν λύσαμε ένα εθνικό θέμα που ταλάνιζε για 30 ολόκληρα χρόνια τη χώρα και ήταν βαρίδι για τη χώρα, το ζήτημα με τη Βόρεια Μακεδονία, χέρι – χέρι με την ακροδεξιά μας κατηγορούσαν για προδότες και μειοδότες. Και σήμερα πίνουν νερό στο όνομα αυτής της Συμφωνίας.
Εμείς, όμως, είμαστε εδώ για να πάει ο τόπος μπροστά. Για αυτό και δεν ακολουθούμε τις μεθόδους και τις πρακτικές που ακολούθησε ο κ. Μητσοτάκης και ακολουθεί και σήμερα. Γιατί αυτές οι πρακτικές, ξέρετε, δεν πλήττουν μόνο τον πολιτικό αντίπαλο, αλλά τη χώρα. Για αυτό και ακολουθήσαμε στάση υπεύθυνη και συνεχίζουμε να δίνουμε τη μάχη για να μην γυρίσει η χώρα πίσω. Να μην χαθούν μέσα σε 5 μήνες όσα με κόπο και θυσίες καταφέραμε και πετύχαμε τα τελευταία 5 χρόνια.
Και, ξέρετε, εμείς σε αντίθεση με τη ΝΔ, δεν απευθυνόμαστε σε τηλεθεατές. Απευθυνόμαστε σε πολίτες. Απευθυνόμαστε στον κόσμο της δημιουργίας και του μόχθου. Απευθυνόμαστε στους ανθρώπους της δουλειάς, σε αυτούς που στενάζουν. Και είμαστε μαζί τους, συζητάμε, ακούμε, ανησυχούμε για όλα όσα συμβαίνουν. Αφουγκραζόμαστε την αγωνία και την αγανάκτησή τους. Την αγωνία των εργαζομένων, των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, των ανθρώπων του τουρισμού, της εστίασης, του κόσμου της εργασίας.
Που όποτε τους συναντάνε, μας λένε «δεν αντέχουμε» και «κάντε κάτι», «κάντε κάτι να μας βοηθήσετε». Τις τελευταίες μέρες, όποιον συναντώ σε διαφορετικές γωνιές της χώρας μου λέει σχεδόν τα ίδια πράγματα. Και διαβάζω και τα μηνύματα που δεχόμαστε στα social media. Όποιος κυκλοφορεί σήμερα στις μεγάλες πόλεις, στα χωριά, στα νησιά μας, αυτή την κραυγή αγωνίας της κοινωνίας ακούει.
Αλλά αυτή η κραυγή δεν πρόκειται να ακουστεί εκεί που πρέπει. Δεν πρόκειται να αναμεταδοθεί από ΜΜΕ. Γιατί; Γιατί χαλάει το αφήγημα της καλύτερης κυβέρνησης αποσύστασης Ελληνικού Κράτους. Έτσι δεν λένε οι προπαγανδιστές;
Εμείς, λοιπόν, έχουμε την ευθύνη, εφόσον αυτή η κραυγή της αγωνίας δεν αναμεταδίδεται, να γίνουμε εμείς ο αναμεταδότης αυτού του μηνύματος. Γιατί ο κόσμος όταν μας συναντά, όταν μας ψάχνει στο διαδίκτυο, δεν έχει άλλο τρόπο να εκφράσει αυτή την αγωνία του. Γι΄ αυτό μας ψάχνει. Τους άλλους τους βλέπει κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε λεπτό σε τηλεοπτικούς σταθμούς, σε διαδικτυακά site, σε εφημερίδες. Παντού τους βλέπει.
Αλλά μόνο εμάς βλέπει δίπλα του. Αυτούς δεν τους βλέπει δίπλα του. Αυτούς τους βλέπει στις τηλεοράσεις και στα κανάλια να λένε ένα αφήγημα που δεν αφορά τη ζωή τους. Εμείς είμαστε δίπλα τους. Και μας καλεί εμάς να κάνουμε το παν για να βάλουμε ένα όριο στην επερχόμενη καταστροφή. Και αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε.
Η εποχή της εκφώνησης, ξέρετε, τελείωσε. Τώρα μετρούν μόνο οι πράξεις.
Γι` αυτό, λοιπόν, με την ευκαιρία της σημερινής συνάντησης της ΚΕΑ, θέλω να σας καλέσω όλες και όλους, τις επόμενες μέρες, να βρεθούμε πιο μαζικά δίπλα στον κόσμο, δίπλα στις αγωνίες, δίπλα στις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας. Να γίνουμε το στήριγμα σε όσους και όσες είναι σήμερα αόρατοι για την κυβέρνηση της Δεξιάς.
Και αυτό δεν θέλω να το εκλάβετε ως μια δική μου παρότρυνση, πολύ περισσότερο ως μια δική μου εντολή. Αυτή είναι η εντολή κάθε πολίτη, άνδρα και γυναίκα, που μας συναντά αυτές τις μέρες.
Και σας ζητώ να συνειδητοποιήσουμε, όλες και όλοι, ότι ο μετασχηματισμός του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, είναι ακριβώς αυτό. Να γίνουμε το κόμμα των πολλών. Να γίνουμε το στήριγμα των απλών και καθημερινών ανθρώπων. Να μην αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω. Κάθε μικρό και μεγάλο ζήτημα που αφορά την καθημερινότητα των πολιτών.
Για τον επιχειρηματία που κινδυνεύει να χάσει το μαγαζί του.
Για τον εργαζόμενο που εκβιάζεται να δουλέψει με 400 ευρώ.
Για την εργαζόμενη μητέρα που αναγκάζεται να ζήσει με 800 ευρώ μέχρι το Σεπτέμβρη.
Για τον εποχικό εργαζόμενο στον τουρισμό, που βλέπει ότι θα ζήσει για 16 μήνες χωρίς εισόδημα.
Για όλους αυτούς, εμείς πρέπει να είμαστε η φωνή τους. Και αυτή η φωνή να δυναμώνει μέρα με τη μέρα, όσο και αν προσπαθούν να τη σιγήσουν.
Γιατί προσέξτε: Αυτή δεν είναι η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η φωνή της κοινωνίας. Αυτή είναι η φωνή όσων μας έφεραν στη διακυβέρνηση του τόπου το `15.
Είναι η φωνή αυτών που μας έδωσαν πέρυσι σε συνθήκες τοξικότητας το 32%. Είναι η φωνή των ανθρώπων που θα ξαναφέρουν στη διακυβέρνηση το ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία σύντομα, ως την αληθινή ισχυρή δημοκρατική εναλλακτική απάντηση για το αύριο της χώρας αλλά και για το αύριο της δικής τους ζωής.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η απόλυτη προτεραιότητα και υποχρέωσή μας, όπως είπα πιο πριν, είναι να βάλουμε φραγμό εκ νέου – κάνει η ζωή κύκλους και ορισμένα πράγματα νομίζουμε ότι τα έχουμε ξαναζήσει, κάτι σαν ντεζαβού όπως λέμε- πρώτη μας προτεραιότητα είναι να βάλουμε φραγμό στην καταστροφή που εκ νέου έρχεται με κυβέρνηση της Ν.Δ. Το ξέρουμε καλά αυτό. Αλλά ξέρουμε επίσης καλά, ότι αυτό δεν αρκεί για εμάς. Ανακοινώσαμε το πρόγραμμά μας, το «Μένουμε όρθιοι» και το επικαιροποιημένο, ρεαλιστικό, που άμεσα πρέπει να εφαρμοστεί για να δώσει στήριγμα στην κοινωνία.
Δεν είναι όμως, μονάχα αυτή η απάντηση που χρειάζεται σήμερα ο τόπος. Η Ελλάδα του 2020, με ευθύνη της Δεξιάς, με ευθύνη μιας ακραία συντηρητικής κυβέρνησης, κάνει βήματα προς τα πίσω.
Εμείς παλεύουμε στο παρόν και δίνουμε απαντήσεις για το παρόν, αλλά πρέπει να δίνουμε απαντήσεις για το παρόν οργανώνοντας ταυτόχρονα και το μέλλον. Έχουμε όραμα για μια Ελλάδα που θα πατά γερά στα πόδια της. Που δεν θα κινδυνεύει κάθε δύο, τρία, πέντε χρόνια να γυρίζει διαρκώς στο σημείο μηδέν. Έχουμε όραμα για την πατρίδα μας και για τη δεκαετία που ξεκίνησε ήδη.
Η πανδημία και η κρίση που την ακολουθεί, άνοιξαν διεθνώς μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Νέα τεράστια κεφάλαια συζήτησης και προβληματισμού. Νέες συνθήκες, νέα διλήμματα, χρεοκοπημένες βεβαιότητες, κατάρρευση ιδεολογικών μύθων. Η μάχη για την εξέλιξη των πραγμάτων δίνεται ήδη σε παρόντα χρόνο, σε πρώτο χρόνο. Και φαίνεται ότι οι θριαμβευτές των προηγούμενων δεκαετιών, σήμερα σέρνονται στη γραμμή αυτών που δήθεν έλεγαν, πριν μία και δύο δεκαετίες, ότι ξεπέρασε η ιστορία.
Το συντηρητικό δόγμα, το νεοφιλελεύθερο δόγμα, όπως αυτό της ΝΔ, δέχεται σήμερα ισχυρά πλήγματα. Ένα σχέδιο που βασιζόταν πάντα στην πίστη ότι η αγορά θα τα ρυθμίσει όλα, ότι η παραγωγή θα συνεχιστεί απρόσκοπτα και ότι οι κοινωνικές ανισότητες με κάποιο τρόπο μαγικό θα κανονικοποιούνται, αυτό το σχέδιο που είχε αναφορά στις - λεγόμενες - κοινωνίες των δύο τρίτων, όπως αποδεικνύεται είναι ένα σχέδιο αίολο. Διότι πάντοτε, το είδαμε όλα τα τελευταία χρόνια, η αγορά όταν πιεστεί τρέχει στην αγκαλιά του κράτους για να διασωθεί.
Η παραγωγή χωρίς να λαμβάνει υπ` όψιν της τη βιωσιμότητα και την περατότητα των φυσικών πόρων, είναι απλά συνταγή καταστροφής, όχι μόνο των σύγχρονων κοινωνιών αλλά και του ίδιου του πλανήτη. Και βέβαια οι ανισότητες, παραμένουν μια βραδυφλεγής βόμβα για την κοινωνική ειρήνη και την κοινωνική συνοχή.
Φυσικά, τα γνωρίζουν όλα αυτά που λέω και οι αντίπαλοί μας. Γι` αυτό και σήμερα τους ακούμε υποκριτικά να μιλούν για το ΕΣΥ, για το περιβάλλον, για το κοινωνικό κράτος και να λένε τα καλύτερα λόγια ξαφνικά. Γιατί; Γιατί ξέρουν ότι αν τώρα ειδικά μετά την πανδημία φέρουν στο προσκήνιο τις πραγματικές τους απόψεις, δηλαδή τις απόψεις με τις οποίες πολιτεύονται για δεκαετίες, θα μοιάζουν περίπου σαν εξωγήινοι.
Αλλά γνωρίζουν όλοι σε αυτή τη χώρα, ότι το ξαφνικό τους ενδιαφέρον για όλα αυτά τα θέματα είναι, για να το πω λαϊκά, είναι ένα γιαλαντζί ενδιαφέρον, ψεύτικο ενδιαφέρον. Σέρνονται πίσω από εξελίξεις που τους έχουν ξεπεράσει και αυτούς και το πολιτικό στρατόπεδο στο οποίο εντάσσονται διεθνώς.
Με λίγα λόγια, αυτή η δήθεν κεντροαριστερή μετάλλαξη του κυρίου Μητσοτάκη είναι σήμερα μεγαλύτερο hoax και από τις θεωρίες συνομωσίας για τη δημιουργία του κορωνοϊού που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Αλλά ας τους αφήσουμε αυτούς στις θεωρητικές τους αναζητήσεις.
Εμείς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα μεγάλα ερωτήματα της περιόδου είναι αυτά που αποτελούν την ατζέντα της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου ευρύτερα, διεθνώς.
Και φυσικά τώρα, δεν είναι δουλειά μας να κάνουμε τους μετά Χριστόν προφήτες. Το αντίθετο θα έλεγα. Τώρα που απόψεις που τις υπερασπιστήκαμε με κόστος και συνέπεια για μια ζωή σε μια σειρά από ζητήματα, τώρα που γίνονται κυρίαρχο κομμάτι του διεθνούς διαλόγου, εμείς πρέπει να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο. Και επιτρέψτε μου να πω ότι στην περίπτωση της Ελλάδας, λόγω του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι ένα κόμμα διακυβέρνησης - πώς το λέγανε παλιά; Κόμμα εξουσίας - , αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να είναι θεωρητική άσκηση αλλά πρέπει να είναι και ένα κομμάτι ενός πολιτικού προγράμματος και ενός πολιτικού οράματος για την Ελλάδα της επόμενης μέρας, την Ελλάδα της νέας εποχής.
Και θέλω, και ως εισαγωγή στη μεγάλη συζήτηση που θα ακολουθήσει για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, θέλω να προσπαθήσω σήμερα επιγραμματικά να συνοψίσω αυτό το όραμα σε έξι άξονες. Έχω μιλήσει κατά καιρούς για την ανάγκη, ιδίως μετά την πανδημία, να προχωρήσουμε σε ένα νέο κοινωνικό Συμβόλαιο.
Αυτοί αυτοί οι άξονες, λοιπόν, θα μπορούσαν να είναι και τα σημαντικότερα κεφάλαια αυτού του Συμβολαίου.
Πρώτος άξονας, η παραγωγή. Δεύτερος, η εργασία. Τρίτος, το κοινωνικό κράτος. Τέταρτος, η πολιτική για τη νέα γενιά. Πέμπτος, το περιβάλλον. Και έκτος, τα δικαιώματα.
Επιτρέψτε μου δυο λόγια για τον καθένα.
Σε ό,τι αφορά την παραγωγή, που ίσως από τα πιο κρίσιμα ζητήματα που πρέπει να κουβεντιάσουμε. Η χώρα μας βιώνει σήμερα με δραματικό τρόπο τις συνέπειες μιας οικονομίας που για χρόνια βασίζεται στη μονοκαλλιέργεια των υπηρεσιών και του τουρισμού. Και η κρίση του κορωνοϊού έχει οδηγήσει σε μια οξύτατη κρίση του τουρισμού και αποδεικνύει πόσο στρεβλό είναι τελικά για μια οικονομία, αυτό το παραγωγικό μοντέλο.
Ένας τομέας που αντικειμενικά αποτελεί τεράστιο πυλώνα για το ΑΕΠ της χώρας, σήμερα δέχεται ένα πλήγμα που όμοιο του δεν έχει υπάρξει ποτέ. Γι` αυτό και πρέπει να ενισχύσουμε τα θεμέλια της τουριστικής ανάπτυξης με ορίζοντα μια βιώσιμη στρατηγική και όχι με άξονα το βραχυπρόθεσμο και εύκολο κέρδος. Και παράλληλα, να οργανώσουμε την ανάπτυξη των άλλων παραγωγικών κλάδων που η χώρα μπορεί και πρέπει να στραφεί τα επόμενα χρόνια. Η χώρα δεν μπορεί να έχει ένα δίκαιο κοινωνικό συμβόλαιο, αν παράλληλα δεν έχει αποκτήσει και ένα νέο παραγωγικό συμβόλαιο.
Η βιομηχανία, ο αγροδιατροφικός τομέας, η πληροφορική, οι startups με προσανατολισμό στην καινοτομία, η κοινωνική οικονομία, είναι μονάχα ορισμένοι από τους κλάδους που πρέπει να στηρίξουμε σε αυτό το νέο παραγωγικό πρότυπο. Την ανάπτυξη του οποίου οφείλουμε ως χώρα να σχεδιάσουμε όχι σε βάθος τετραετίας, αλλά σε βάθος δεκαετίας. Και να θέσουμε μετρήσιμους στόχους, για το ποσοστό που μπορεί ο καθένας από τους παραπάνω κλάδους να συνεισφέρει στο ΑΕΠ της χώρας.Για να μπορεί η οικονομία να αναπτύσσεται όσο το δυνατόν ισομερώς και άρα να είναι περισσότερο προστατευμένη σε διεθνείς αναταράξεις, που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα έρθουν και στο άμεσο μέλλον.
Δεύτερος άξονας, η εργασία.
Δεν μπορεί να υπάρξει παραγωγική οικονομία χωρίς παραγωγικότητα των εργαζόμενων. Προσοχή όμως, γιατί υπάρχει και η παραγωγικότητα των κάτεργων στην Ασία, υπάρχει και η παραγωγικότητα σε χώρες όπου τα εργασιακά δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα και αδιαμφισβήτητα.
Πραγματικά παραγωγικός είναι ένας εργαζόμενος όταν νιώθει ασφάλεια. Σε ένα περιβάλλον όπου η σταθερή και καλά αμειβόμενη εργασία, η ασφάλιση, το 8ωρο – ίσως και λιγότερο θα έλεγα, πρέπει να το συζητήσουμε αυτό, ίσως και λιγότερο από 8ωρο, είναι μια συζήτηση που πρέπει να ξεκινήσουμε – όλα αυτά όμως θα είναι διασφαλισμένα και αδιαπραγμάτευτα. Η εργασία από απόσταση, που είναι το νέο rend, η οποία θα επεκταθεί, μπορεί επίσης να είναι πολύ παραγωγικότερη από την παραδοσιακή δουλειά γραφείου. Αρκεί και εκεί, όμως, να υπάρχουν οι αντίστοιχες διασφαλίσεις. Και σήμερα δεν υπάρχουν.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η απόλυτη προτεραιότητα και υποχρέωσή μας, όπως είπα πιο πριν, είναι να βάλουμε φραγμό εκ νέου – κάνει η ζωή κύκλους και ορισμένα πράγματα νομίζουμε ότι τα έχουμε ξαναζήσει, κάτι σαν ντεζαβού όπως λέμε- πρώτη μας προτεραιότητα είναι να βάλουμε φραγμό στην καταστροφή που εκ νέου έρχεται με κυβέρνηση της Ν.Δ. Το ξέρουμε καλά αυτό. Αλλά ξέρουμε επίσης καλά, ότι αυτό δεν αρκεί για εμάς. Ανακοινώσαμε το πρόγραμμά μας, το «Μένουμε όρθιοι» και το επικαιροποιημένο, ρεαλιστικό, που άμεσα πρέπει να εφαρμοστεί για να δώσει στήριγμα στην κοινωνία.
Δεν είναι όμως, μονάχα αυτή η απάντηση που χρειάζεται σήμερα ο τόπος. Η Ελλάδα του 2020, με ευθύνη της Δεξιάς, με ευθύνη μιας ακραία συντηρητικής κυβέρνησης, κάνει βήματα προς τα πίσω.
Εμείς παλεύουμε στο παρόν και δίνουμε απαντήσεις για το παρόν, αλλά πρέπει να δίνουμε απαντήσεις για το παρόν οργανώνοντας ταυτόχρονα και το μέλλον. Έχουμε όραμα για μια Ελλάδα που θα πατά γερά στα πόδια της. Που δεν θα κινδυνεύει κάθε δύο, τρία, πέντε χρόνια να γυρίζει διαρκώς στο σημείο μηδέν. Έχουμε όραμα για την πατρίδα μας και για τη δεκαετία που ξεκίνησε ήδη.
Η πανδημία και η κρίση που την ακολουθεί, άνοιξαν διεθνώς μια πολύ μεγάλη συζήτηση. Νέα τεράστια κεφάλαια συζήτησης και προβληματισμού. Νέες συνθήκες, νέα διλήμματα, χρεοκοπημένες βεβαιότητες, κατάρρευση ιδεολογικών μύθων. Η μάχη για την εξέλιξη των πραγμάτων δίνεται ήδη σε παρόντα χρόνο, σε πρώτο χρόνο. Και φαίνεται ότι οι θριαμβευτές των προηγούμενων δεκαετιών, σήμερα σέρνονται στη γραμμή αυτών που δήθεν έλεγαν, πριν μία και δύο δεκαετίες, ότι ξεπέρασε η ιστορία.
Το συντηρητικό δόγμα, το νεοφιλελεύθερο δόγμα, όπως αυτό της ΝΔ, δέχεται σήμερα ισχυρά πλήγματα. Ένα σχέδιο που βασιζόταν πάντα στην πίστη ότι η αγορά θα τα ρυθμίσει όλα, ότι η παραγωγή θα συνεχιστεί απρόσκοπτα και ότι οι κοινωνικές ανισότητες με κάποιο τρόπο μαγικό θα κανονικοποιούνται, αυτό το σχέδιο που είχε αναφορά στις - λεγόμενες - κοινωνίες των δύο τρίτων, όπως αποδεικνύεται είναι ένα σχέδιο αίολο. Διότι πάντοτε, το είδαμε όλα τα τελευταία χρόνια, η αγορά όταν πιεστεί τρέχει στην αγκαλιά του κράτους για να διασωθεί.
Η παραγωγή χωρίς να λαμβάνει υπ` όψιν της τη βιωσιμότητα και την περατότητα των φυσικών πόρων, είναι απλά συνταγή καταστροφής, όχι μόνο των σύγχρονων κοινωνιών αλλά και του ίδιου του πλανήτη. Και βέβαια οι ανισότητες, παραμένουν μια βραδυφλεγής βόμβα για την κοινωνική ειρήνη και την κοινωνική συνοχή.
Φυσικά, τα γνωρίζουν όλα αυτά που λέω και οι αντίπαλοί μας. Γι` αυτό και σήμερα τους ακούμε υποκριτικά να μιλούν για το ΕΣΥ, για το περιβάλλον, για το κοινωνικό κράτος και να λένε τα καλύτερα λόγια ξαφνικά. Γιατί; Γιατί ξέρουν ότι αν τώρα ειδικά μετά την πανδημία φέρουν στο προσκήνιο τις πραγματικές τους απόψεις, δηλαδή τις απόψεις με τις οποίες πολιτεύονται για δεκαετίες, θα μοιάζουν περίπου σαν εξωγήινοι.
Αλλά γνωρίζουν όλοι σε αυτή τη χώρα, ότι το ξαφνικό τους ενδιαφέρον για όλα αυτά τα θέματα είναι, για να το πω λαϊκά, είναι ένα γιαλαντζί ενδιαφέρον, ψεύτικο ενδιαφέρον. Σέρνονται πίσω από εξελίξεις που τους έχουν ξεπεράσει και αυτούς και το πολιτικό στρατόπεδο στο οποίο εντάσσονται διεθνώς.
Με λίγα λόγια, αυτή η δήθεν κεντροαριστερή μετάλλαξη του κυρίου Μητσοτάκη είναι σήμερα μεγαλύτερο hoax και από τις θεωρίες συνομωσίας για τη δημιουργία του κορωνοϊού που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Αλλά ας τους αφήσουμε αυτούς στις θεωρητικές τους αναζητήσεις.
Εμείς πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα μεγάλα ερωτήματα της περιόδου είναι αυτά που αποτελούν την ατζέντα της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου ευρύτερα, διεθνώς.
Και φυσικά τώρα, δεν είναι δουλειά μας να κάνουμε τους μετά Χριστόν προφήτες. Το αντίθετο θα έλεγα. Τώρα που απόψεις που τις υπερασπιστήκαμε με κόστος και συνέπεια για μια ζωή σε μια σειρά από ζητήματα, τώρα που γίνονται κυρίαρχο κομμάτι του διεθνούς διαλόγου, εμείς πρέπει να εμβαθύνουμε ακόμα περισσότερο. Και επιτρέψτε μου να πω ότι στην περίπτωση της Ελλάδας, λόγω του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι ένα κόμμα διακυβέρνησης - πώς το λέγανε παλιά; Κόμμα εξουσίας - , αυτή η συζήτηση δεν μπορεί να είναι θεωρητική άσκηση αλλά πρέπει να είναι και ένα κομμάτι ενός πολιτικού προγράμματος και ενός πολιτικού οράματος για την Ελλάδα της επόμενης μέρας, την Ελλάδα της νέας εποχής.
Και θέλω, και ως εισαγωγή στη μεγάλη συζήτηση που θα ακολουθήσει για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, θέλω να προσπαθήσω σήμερα επιγραμματικά να συνοψίσω αυτό το όραμα σε έξι άξονες. Έχω μιλήσει κατά καιρούς για την ανάγκη, ιδίως μετά την πανδημία, να προχωρήσουμε σε ένα νέο κοινωνικό Συμβόλαιο.
Αυτοί αυτοί οι άξονες, λοιπόν, θα μπορούσαν να είναι και τα σημαντικότερα κεφάλαια αυτού του Συμβολαίου.
Πρώτος άξονας, η παραγωγή. Δεύτερος, η εργασία. Τρίτος, το κοινωνικό κράτος. Τέταρτος, η πολιτική για τη νέα γενιά. Πέμπτος, το περιβάλλον. Και έκτος, τα δικαιώματα.
Επιτρέψτε μου δυο λόγια για τον καθένα.
Σε ό,τι αφορά την παραγωγή, που ίσως από τα πιο κρίσιμα ζητήματα που πρέπει να κουβεντιάσουμε. Η χώρα μας βιώνει σήμερα με δραματικό τρόπο τις συνέπειες μιας οικονομίας που για χρόνια βασίζεται στη μονοκαλλιέργεια των υπηρεσιών και του τουρισμού. Και η κρίση του κορωνοϊού έχει οδηγήσει σε μια οξύτατη κρίση του τουρισμού και αποδεικνύει πόσο στρεβλό είναι τελικά για μια οικονομία, αυτό το παραγωγικό μοντέλο.
Ένας τομέας που αντικειμενικά αποτελεί τεράστιο πυλώνα για το ΑΕΠ της χώρας, σήμερα δέχεται ένα πλήγμα που όμοιο του δεν έχει υπάρξει ποτέ. Γι` αυτό και πρέπει να ενισχύσουμε τα θεμέλια της τουριστικής ανάπτυξης με ορίζοντα μια βιώσιμη στρατηγική και όχι με άξονα το βραχυπρόθεσμο και εύκολο κέρδος. Και παράλληλα, να οργανώσουμε την ανάπτυξη των άλλων παραγωγικών κλάδων που η χώρα μπορεί και πρέπει να στραφεί τα επόμενα χρόνια. Η χώρα δεν μπορεί να έχει ένα δίκαιο κοινωνικό συμβόλαιο, αν παράλληλα δεν έχει αποκτήσει και ένα νέο παραγωγικό συμβόλαιο.
Η βιομηχανία, ο αγροδιατροφικός τομέας, η πληροφορική, οι startups με προσανατολισμό στην καινοτομία, η κοινωνική οικονομία, είναι μονάχα ορισμένοι από τους κλάδους που πρέπει να στηρίξουμε σε αυτό το νέο παραγωγικό πρότυπο. Την ανάπτυξη του οποίου οφείλουμε ως χώρα να σχεδιάσουμε όχι σε βάθος τετραετίας, αλλά σε βάθος δεκαετίας. Και να θέσουμε μετρήσιμους στόχους, για το ποσοστό που μπορεί ο καθένας από τους παραπάνω κλάδους να συνεισφέρει στο ΑΕΠ της χώρας.Για να μπορεί η οικονομία να αναπτύσσεται όσο το δυνατόν ισομερώς και άρα να είναι περισσότερο προστατευμένη σε διεθνείς αναταράξεις, που είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα έρθουν και στο άμεσο μέλλον.
Δεύτερος άξονας, η εργασία.
Δεν μπορεί να υπάρξει παραγωγική οικονομία χωρίς παραγωγικότητα των εργαζόμενων. Προσοχή όμως, γιατί υπάρχει και η παραγωγικότητα των κάτεργων στην Ασία, υπάρχει και η παραγωγικότητα σε χώρες όπου τα εργασιακά δικαιώματα είναι κατοχυρωμένα και αδιαμφισβήτητα.
Πραγματικά παραγωγικός είναι ένας εργαζόμενος όταν νιώθει ασφάλεια. Σε ένα περιβάλλον όπου η σταθερή και καλά αμειβόμενη εργασία, η ασφάλιση, το 8ωρο – ίσως και λιγότερο θα έλεγα, πρέπει να το συζητήσουμε αυτό, ίσως και λιγότερο από 8ωρο, είναι μια συζήτηση που πρέπει να ξεκινήσουμε – όλα αυτά όμως θα είναι διασφαλισμένα και αδιαπραγμάτευτα. Η εργασία από απόσταση, που είναι το νέο rend, η οποία θα επεκταθεί, μπορεί επίσης να είναι πολύ παραγωγικότερη από την παραδοσιακή δουλειά γραφείου. Αρκεί και εκεί, όμως, να υπάρχουν οι αντίστοιχες διασφαλίσεις. Και σήμερα δεν υπάρχουν.
Όχι να γίνονται κουρελόχαρτο οι συμβάσεις, τα ωράρια, οι υπερωρίες και να διογκώνεται η εργοδοτική αυθαιρεσία. Ή ακόμα χειρότερα, να θεωρεί κάποιος εργοδότης ότι έχει δικαίωμα να ελέγχει μέσα από μια κάμερα τι κάνει ο υπάλληλος του στο σπίτι του, ακόμα και όταν αυτός είναι εκτός ωραρίου. Αυτά είναι τα σύγχρονα ζητήματα που τίθενται από μια νέα πραγματικότητα και πρέπει να τα συζητήσουμε.
Τρίτος άξονας, το κοινωνικό κράτος.
Εξαιρετικά δημοφιλής η συζήτηση στις μέρες μας, όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε το κακό για να δράσουμε. Χρειαζόμαστε ένα ισχυρό, σύγχρονο κοινωνικό κράτος. Ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που να προστατεύει τη σωματική αλλά και την ψυχική υγεία κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Ένα σύστημα άρτια διαρθρωμένο με βάση τις καλές πρακτικές διεθνώς.
Με Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που θα αποσυμφορεί τα νοσοκομεία. Με αναβάθμιση των Δημοσίων Νοσοκομείων και δημιουργία νέων όπου κριθεί. Με ισχυρές δομές κοινωνικής προστασίας. Για το παιδί. Για τους ηλικιωμένους συμπολίτες μας. Με σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση της τοξικοεξάρτησης που σε καιρούς κρίσης φαίνεται ξανά να γίνεται ένα τεράστιο και δυσεπίλυτο πρόβλημα.
Με ένα ισχυρό δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα που εξασφαλίζει την αλληλεγγύη των γενεών. Ένα σύστημα που δεν γίνεται αντικείμενο κερδοσκοπίας για να πλουτίσουν πέντε ασφαλιστικές εταιρείες και οι φίλοι τους στην κυβέρνηση.
Τέταρτος άξονας, η νέα γενιά.
Το έχω ξαναπεί και θέλω να σταθώ σε αυτό. Μια χώρα με τόσο μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να έχει ως κόρη οφθαλμού τις νεότερες γενιές. Η χώρα τα τελευταία χρόνια δεν έχει φερθεί όπως θα έπρεπε να έχει φερθεί στο πολυτιμότερο αγαθό της, το ανθρώπινο κεφάλαιο και ιδίως τη νέα γενιά.
Αλλά έχει έρθει πιστεύω η ώρα επιτέλους να επενδύσουμε στις δυνατότητες και στις ικανότητες αυτών των ανθρώπων. Πώς; Επενδύοντας στη δημόσια παιδεία, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα ερευνητικά κέντρα. Στηρίζοντας τα νέα ζευγάρια που σήμερα είναι σχεδόν κατόρθωμα ότι παίρνουν την απόφαση να ζήσουν μαζί ή να κάνουν οικογένεια.
Θέτοντας ηλικιακά κίνητρα για τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων. Οργανώνοντας ένα σχέδιο για τον επαναπατρισμό νέων επιστημόνων. Δίνοντας πραγματική στήριξη στην πολιτιστική δημιουργία, σε νέους καλλιτέχνες και δημιουργούς στον τομέα της τέχνης.
Επενδύοντας σε αθλητικές υποδομές, στηρίζοντας τοπικά ερασιτεχνικά σωματεία και συλλόγους για να μπορούν ακόμα περισσότερα παιδιά να έχουν μια σχέση με τον αθλητισμό.
Με λίγα λόγια, χρειαζόμαστε ένα ολιστικό σχέδιο για τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Ένα σχέδιο προσαρμοσμένο στις ανάγκες και στις επιθυμίες αυτών των ανθρώπων. Ένα σχέδιο, που σήμερα ακόμα και ως συζήτηση απουσιάζει δραματικά από το δημόσιο διάλογο. Και εμείς, πρέπει είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε επιτέλους την αρχή και να βάλουμε αυτά τα θέματα στο δημόσιο διάλογο.
Πέμπτος άξονας, το περιβάλλον.
Εδώ πρέπει να είμαστε σκληροί. Έχουμε αργήσει δραματικά. Ακόμα και εμείς, συζητάμε για την κλιματική κρίση ως κάτι που θα έρθει και όχι ως κάτι που είναι ήδη εδώ. Επομένως, πρώτο βήμα είναι η ανάλυσή μας να εμπλουτιστεί και να εξελιχθεί. Δεν νοείται σήμερα κάθε πρόταση που διατυπώνει ένα κόμμα της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου, να μην διαπνέεται από το κριτήριο της βιωσιμότητας και της διατήρησης της περιβαλλοντικής ισορροπίας.
Και θα πρέπει να γνωρίζουμε καλά, ότι αυτή η διαδικασία δεν είναι απλά μια ρητορική ή θεωρητική διαδικασία. Προϋποθέτει και συγκρούσεις. Όχι μόνο με την αντίπαλη πολιτική άποψη ή με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αλλά συγκρούσεις ακόμα και με τους ίδιους μας τους εαυτούς. Με απόψεις που ακόμα και στην ίδια την Αριστερά, ειδικά στο κομμάτι της παραγωγής, είναι κατεστημένες για χρόνια. Συγκρούσεις ακόμα και με πράξεις και με παραλείψεις της δικής μας κυβερνητικής θητείας.
Όμως μια βιώσιμη στρατηγική για την Ελλάδα, οδηγεί σε μια Ελλάδα που κάθε χρόνο θα πρέπει μειώνει το περιβαλλοντικό της αποτύπωμα. Θα ολοκληρώνει τη δίκαιη μετάβαση και το τέλος της παραγωγής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα. Θα παράγει ενέργεια αποκλειστικά από ΑΠΕ, με τρόπο που φυσικά δεν θα διαταράσσει την περιβαλλοντική ισορροπία.
Και έκτος άξονας, αυτός των δικαιωμάτων.
Ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, δεν μπορεί τον 21ο αιώνα να διαχωρίζει κανέναν και καμία με βάση το φύλο, το χρώμα, την καταγωγή ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας τα παιδιά μεταναστών και προσφύγων που γεννιούνται και μεγαλώνουν στον τόπο μας. Δεν μπορεί να ποινικοποιεί την κοινωνική διαμαρτυρία και τις δημοκρατικές ελευθερίες.
Κάναμε πολλά μεγάλα βήματα ήδη στην κατεύθυνση αυτή, αλλά ο συντηρητισμός που τρέφει τον πολιτικό μας αντίπαλο μας κάνει αρκετά απαισιόδοξους για την πορεία των δικαιωμάτων και των ελευθεριών στη χώρα. Γι` αυτό και η δική μας πρόταση οφείλει να βασίζεται σε ένα ορισμένο πλαίσιο θεσμικών τομών που θα εξασφαλίζουν ότι η Ελλάδα είναι και θα είναι μια σύγχρονη, προοδευτική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αυτό που προσπάθησα να σας περιγράψω ως άξονες ενός καμβά στον οποίο θα πρέπει να συζητήσουμε, να δουλέψουμε το επόμενο διάστημα, στην αναγκαία συζήτηση για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και για το όραμά μας για την επόμενη μέρα, αυτό το όραμα δεν μπορεί να είναι μια διακήρυξη ενός οργάνου, ή ακόμα και ενός συνεδρίου.
Αυτό το όραμα πρέπει να έχει εκφραστές. Αυτούς και αυτές που θα το μεταδώσουν, θα το εμπλουτίσουν και που θα συμβάλλουν τελικά στο να γίνει πράξη. Και αυτοί πρέπει να είναι ο κάθε προοδευτικός πολίτης του τόπου μας, ο κάθε άνθρωπος που θέλει να δει την πατρίδα μας να γίνεται επιτέλους αυτό που μπορεί και αυτό που πρέπει να γίνει.
Εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τις απαρείτητες τομές και αλλαγές. Να ανασυγκροτηθούμε, να εξελιχθούμε για να υπηρετήσουμε ένα τέτοιο ακριβώς σκοπό. Αυτό άλλωστε μας έφερε κοντά. Αυτό άλλωστε μας έφερε σήμερα μαζί. Μας φέρνει δίπλα - δίπλα.
Και πιστεύω ότι σήμερα, κάνουμε ένα προαναγγελθέν μεν, αλλά σημαντικό συμβολικό βήμα. Επικυρώνουμε την πρόταση, η Προοδευτική Συμμαχία να μην είναι ένας υπότιτλος, αλλά να γίνει συστατικό κομμάτι του σκοπού που θέλουμε να πετύχουμε. Και μετά το συμβολικό βήμα, πρέπει να προχωρήσουμε και σε ένα ουσιαστικό βήμα. Και το πρώτο ουσιαστικό βήμα για μια Προοδευτική Ελλάδα, είναι όλοι εμείς και χιλιάδες συμπολίτες μας, αγωνιστές αγωνίστριες σε όλη την Ελλάδα, να φτιάξουμε μαζί το νέο μας σπίτι όπως ακριβώς οραματιζόμαστε την ίδια μας τη χώρα.
Τρίτος άξονας, το κοινωνικό κράτος.
Εξαιρετικά δημοφιλής η συζήτηση στις μέρες μας, όμως δεν μπορούμε να περιμένουμε το κακό για να δράσουμε. Χρειαζόμαστε ένα ισχυρό, σύγχρονο κοινωνικό κράτος. Ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας που να προστατεύει τη σωματική αλλά και την ψυχική υγεία κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Ένα σύστημα άρτια διαρθρωμένο με βάση τις καλές πρακτικές διεθνώς.
Με Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που θα αποσυμφορεί τα νοσοκομεία. Με αναβάθμιση των Δημοσίων Νοσοκομείων και δημιουργία νέων όπου κριθεί. Με ισχυρές δομές κοινωνικής προστασίας. Για το παιδί. Για τους ηλικιωμένους συμπολίτες μας. Με σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση της τοξικοεξάρτησης που σε καιρούς κρίσης φαίνεται ξανά να γίνεται ένα τεράστιο και δυσεπίλυτο πρόβλημα.
Με ένα ισχυρό δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα που εξασφαλίζει την αλληλεγγύη των γενεών. Ένα σύστημα που δεν γίνεται αντικείμενο κερδοσκοπίας για να πλουτίσουν πέντε ασφαλιστικές εταιρείες και οι φίλοι τους στην κυβέρνηση.
Τέταρτος άξονας, η νέα γενιά.
Το έχω ξαναπεί και θέλω να σταθώ σε αυτό. Μια χώρα με τόσο μεγάλο δημογραφικό πρόβλημα όπως η Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να έχει ως κόρη οφθαλμού τις νεότερες γενιές. Η χώρα τα τελευταία χρόνια δεν έχει φερθεί όπως θα έπρεπε να έχει φερθεί στο πολυτιμότερο αγαθό της, το ανθρώπινο κεφάλαιο και ιδίως τη νέα γενιά.
Αλλά έχει έρθει πιστεύω η ώρα επιτέλους να επενδύσουμε στις δυνατότητες και στις ικανότητες αυτών των ανθρώπων. Πώς; Επενδύοντας στη δημόσια παιδεία, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα ερευνητικά κέντρα. Στηρίζοντας τα νέα ζευγάρια που σήμερα είναι σχεδόν κατόρθωμα ότι παίρνουν την απόφαση να ζήσουν μαζί ή να κάνουν οικογένεια.
Θέτοντας ηλικιακά κίνητρα για τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων. Οργανώνοντας ένα σχέδιο για τον επαναπατρισμό νέων επιστημόνων. Δίνοντας πραγματική στήριξη στην πολιτιστική δημιουργία, σε νέους καλλιτέχνες και δημιουργούς στον τομέα της τέχνης.
Επενδύοντας σε αθλητικές υποδομές, στηρίζοντας τοπικά ερασιτεχνικά σωματεία και συλλόγους για να μπορούν ακόμα περισσότερα παιδιά να έχουν μια σχέση με τον αθλητισμό.
Με λίγα λόγια, χρειαζόμαστε ένα ολιστικό σχέδιο για τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Ένα σχέδιο προσαρμοσμένο στις ανάγκες και στις επιθυμίες αυτών των ανθρώπων. Ένα σχέδιο, που σήμερα ακόμα και ως συζήτηση απουσιάζει δραματικά από το δημόσιο διάλογο. Και εμείς, πρέπει είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε επιτέλους την αρχή και να βάλουμε αυτά τα θέματα στο δημόσιο διάλογο.
Πέμπτος άξονας, το περιβάλλον.
Εδώ πρέπει να είμαστε σκληροί. Έχουμε αργήσει δραματικά. Ακόμα και εμείς, συζητάμε για την κλιματική κρίση ως κάτι που θα έρθει και όχι ως κάτι που είναι ήδη εδώ. Επομένως, πρώτο βήμα είναι η ανάλυσή μας να εμπλουτιστεί και να εξελιχθεί. Δεν νοείται σήμερα κάθε πρόταση που διατυπώνει ένα κόμμα της Αριστεράς και του προοδευτικού χώρου, να μην διαπνέεται από το κριτήριο της βιωσιμότητας και της διατήρησης της περιβαλλοντικής ισορροπίας.
Και θα πρέπει να γνωρίζουμε καλά, ότι αυτή η διαδικασία δεν είναι απλά μια ρητορική ή θεωρητική διαδικασία. Προϋποθέτει και συγκρούσεις. Όχι μόνο με την αντίπαλη πολιτική άποψη ή με συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Αλλά συγκρούσεις ακόμα και με τους ίδιους μας τους εαυτούς. Με απόψεις που ακόμα και στην ίδια την Αριστερά, ειδικά στο κομμάτι της παραγωγής, είναι κατεστημένες για χρόνια. Συγκρούσεις ακόμα και με πράξεις και με παραλείψεις της δικής μας κυβερνητικής θητείας.
Όμως μια βιώσιμη στρατηγική για την Ελλάδα, οδηγεί σε μια Ελλάδα που κάθε χρόνο θα πρέπει μειώνει το περιβαλλοντικό της αποτύπωμα. Θα ολοκληρώνει τη δίκαιη μετάβαση και το τέλος της παραγωγής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα. Θα παράγει ενέργεια αποκλειστικά από ΑΠΕ, με τρόπο που φυσικά δεν θα διαταράσσει την περιβαλλοντική ισορροπία.
Και έκτος άξονας, αυτός των δικαιωμάτων.
Ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, δεν μπορεί τον 21ο αιώνα να διαχωρίζει κανέναν και καμία με βάση το φύλο, το χρώμα, την καταγωγή ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Δεν μπορεί να αντιμετωπίζει ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας τα παιδιά μεταναστών και προσφύγων που γεννιούνται και μεγαλώνουν στον τόπο μας. Δεν μπορεί να ποινικοποιεί την κοινωνική διαμαρτυρία και τις δημοκρατικές ελευθερίες.
Κάναμε πολλά μεγάλα βήματα ήδη στην κατεύθυνση αυτή, αλλά ο συντηρητισμός που τρέφει τον πολιτικό μας αντίπαλο μας κάνει αρκετά απαισιόδοξους για την πορεία των δικαιωμάτων και των ελευθεριών στη χώρα. Γι` αυτό και η δική μας πρόταση οφείλει να βασίζεται σε ένα ορισμένο πλαίσιο θεσμικών τομών που θα εξασφαλίζουν ότι η Ελλάδα είναι και θα είναι μια σύγχρονη, προοδευτική, δημοκρατική, ευρωπαϊκή χώρα.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Αυτό που προσπάθησα να σας περιγράψω ως άξονες ενός καμβά στον οποίο θα πρέπει να συζητήσουμε, να δουλέψουμε το επόμενο διάστημα, στην αναγκαία συζήτηση για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και για το όραμά μας για την επόμενη μέρα, αυτό το όραμα δεν μπορεί να είναι μια διακήρυξη ενός οργάνου, ή ακόμα και ενός συνεδρίου.
Αυτό το όραμα πρέπει να έχει εκφραστές. Αυτούς και αυτές που θα το μεταδώσουν, θα το εμπλουτίσουν και που θα συμβάλλουν τελικά στο να γίνει πράξη. Και αυτοί πρέπει να είναι ο κάθε προοδευτικός πολίτης του τόπου μας, ο κάθε άνθρωπος που θέλει να δει την πατρίδα μας να γίνεται επιτέλους αυτό που μπορεί και αυτό που πρέπει να γίνει.
Εμείς, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, είμαστε έτοιμοι να κάνουμε τις απαρείτητες τομές και αλλαγές. Να ανασυγκροτηθούμε, να εξελιχθούμε για να υπηρετήσουμε ένα τέτοιο ακριβώς σκοπό. Αυτό άλλωστε μας έφερε κοντά. Αυτό άλλωστε μας έφερε σήμερα μαζί. Μας φέρνει δίπλα - δίπλα.
Και πιστεύω ότι σήμερα, κάνουμε ένα προαναγγελθέν μεν, αλλά σημαντικό συμβολικό βήμα. Επικυρώνουμε την πρόταση, η Προοδευτική Συμμαχία να μην είναι ένας υπότιτλος, αλλά να γίνει συστατικό κομμάτι του σκοπού που θέλουμε να πετύχουμε. Και μετά το συμβολικό βήμα, πρέπει να προχωρήσουμε και σε ένα ουσιαστικό βήμα. Και το πρώτο ουσιαστικό βήμα για μια Προοδευτική Ελλάδα, είναι όλοι εμείς και χιλιάδες συμπολίτες μας, αγωνιστές αγωνίστριες σε όλη την Ελλάδα, να φτιάξουμε μαζί το νέο μας σπίτι όπως ακριβώς οραματιζόμαστε την ίδια μας τη χώρα.
Σε αυτό το σπίτι δεν χωρούν οι απόλυτες αλήθειες. Δεν χωράει η αυτάρκεια της μιας άποψης. Δεν χωρά η μονολιθικότητα. Δεν χωράει η ανάλυση του σήμερα με τα εργαλεία του χθες. Ούτε και οι βεβαιότητες. Πρέπει όλα καθημερινά να επαναβεβαιώνονται. Όλα, ακόμα και τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματά μας. Όπως και το ηθικό πλεονέκτημα. Δεν είναι ένα εισιτήριο διαρκείας. Πρέπει καθημερινά όλοι και όλες να το επαναβεβαιώνουμε.
Αυτό το σπίτι όμως δεν χωρά φυσικά ούτε και την παραίτηση από αρχές και αξίες που αποτελούν τον πυρήνα της αριστερής σκέψης και φυσικά τη στάσης ζωής που απορρέει από αυτή. Δεν χωρά η ιδιοτέλεια, οι προσωπικές στρατηγικές και η αλαζονεία. Δεν χωρά ούτε ο ελιτισμός. Η άποψη δηλαδή, ότι ο λαός είναι μια παραπλανημένη μάζα που φταίει γιατί κατά καιρούς διαφωνεί μαζί μας.
Χτίζουμε το σπίτι μας με τα υλικά που μας έχει κληρονομήσει η ιστορική διαδρομή της Αριστεράς και της Δημοκρατικής Παράταξης αυτού του τόπου. Δηλαδή, τη συλλογικότητα, τη λαϊκότητα, την ανιδιοτέλεια, τη στρατηγική ενόραση, τον αντιρατσισμό, το σεβασμό στη διαφορετική άποψη. Τον πατριωτισμό και τον αντιεθνικισμό. Τη γνώση και την εξέλιξη της επιστήμης. Τη μαχητικότητα και την εργατικότητα. Την πίστη ότι τον κόσμο τον αλλάζουν οι πολλοί. Όχι οι σοφοί.
Κουβαλάμε, λοιπόν, όλες αυτές τις παρακαταθήκες και τις καλύτερες παραδόσεις της Αριστεράς, των σοσιαλιστικών ιδεών και των κοινωνικών κινημάτων.
Αλλά χρειαζόμαστε και νέα υλικά, για να προσθέσουμε σ` αυτά τα γερά θεμέλια που έχουμε.
Χρειαζόμαστε δίπλα μας και νέους συναγωνιστές στη πρώτη γραμμή.
Ανθρώπους άξιους που η πορεία τους στις τοπικές κοινωνίες, στον επιστημονικό ή επαγγελματικό τους χώρο, είναι αναγνωρισμένη από τη κοινωνία.
Χρειαζόμαστε επίσης και νέους τρόπους επικοινωνίας και παρέμβασης, πρόσβασης σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχουν γυρίσει την πλάτη σε αυτά που θεωρούνται παραδοσιακά Μέσα επικοινωνίας.
Το βασικό υλικό όμως που χρειαζόμαστε, είναι η βούληση να μη φοβηθούμε να αλλάξουμε.
Να μην φοβηθούμε να εξελιχθούμε.
Να μην φοβηθούμε να δοκιμαστούμε στα ερωτήματα που μας βάζει η σύγχρονη εποχή, στα ερωτήματα που μας βάζει το 2020.
Όχι σε αυτά που κρίθηκε ο καθένας και η καθεμιά 10 ή 20 χρόνια πριν.
Να μη φοβηθούμε ένα κόμμα ανοιχτό, με μεγαλύτερη τόλμη και με περισσότερη δράση.
Όχι ένα κόμμα των μηχανισμών.
Και θα τολμούσα να πω ούτε καν ένα κόμμα μόνο των μελών του.
Αλλά ένα κόμμα ανοιχτό σε κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη.
Κόμμα επιτελείο και εργαλείο της κοινωνικής πλειοψηφίας
Κόμμα που ζει και αναπνέει με τη ζωντανή σχέση και από τη ζωντανή σχέση με όλες τις κοινωνικές δυνάμεις της προόδου.
Είμαστε εδώ, λοιπόν, το επαναλαμβάνω κλείνοντας για μία ακόμη φορά, για να δώσουμε υπηρεσία στον τόπο και στο λαό.
Αυτός ήταν και είναι ο μοναδικός μας οδηγός.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε:
Δεν μας χρωστά τίποτα ούτε η Αριστερά, ούτε η Ιστορία, ούτε το κόμμα.
Εμείς χρωστάμε σε όλα αυτά.
Και σήμερα, σήμερα έχουμε μάλιστα ένα ακόμα χρέος, χρέος ιστορικό, να μην αφήσουμε τον τόπο να γυρίσει πίσω, αλλά να τον ξαναφέρουμε σε τροχιά προόδου και δημιουργίας.
Να μην αφήσουμε μια Δεξιά με ιδέες και πρακτικές από τα παλιά να γίνει καθεστώς στον τόπο.
Αλλά πολύ σύντομα να ξαναφέρουμε την Ελλάδα σε προοδευτική κατεύθυνση, με μια προοδευτική κυβέρνηση και με δημοκρατική προοπτική, με έγνοια για τους αδύναμους, με σχέδιο για τις δυνάμεις της παραγωγής και της δημιουργίας και με όραμα για τη μεγάλη ανάκαμψη της οικονομίας και τη κοινωνική πρόοδο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Είμαι βέβαιος όσο δύσκολο κι αν φαίνεται όλο αυτό, ότι μπορούμε να το πετύχουμε και θα το πετύχουμε όλοι μαζί.
Σας ευχαριστώ, να `στε καλά.
Αυτό το σπίτι όμως δεν χωρά φυσικά ούτε και την παραίτηση από αρχές και αξίες που αποτελούν τον πυρήνα της αριστερής σκέψης και φυσικά τη στάσης ζωής που απορρέει από αυτή. Δεν χωρά η ιδιοτέλεια, οι προσωπικές στρατηγικές και η αλαζονεία. Δεν χωρά ούτε ο ελιτισμός. Η άποψη δηλαδή, ότι ο λαός είναι μια παραπλανημένη μάζα που φταίει γιατί κατά καιρούς διαφωνεί μαζί μας.
Χτίζουμε το σπίτι μας με τα υλικά που μας έχει κληρονομήσει η ιστορική διαδρομή της Αριστεράς και της Δημοκρατικής Παράταξης αυτού του τόπου. Δηλαδή, τη συλλογικότητα, τη λαϊκότητα, την ανιδιοτέλεια, τη στρατηγική ενόραση, τον αντιρατσισμό, το σεβασμό στη διαφορετική άποψη. Τον πατριωτισμό και τον αντιεθνικισμό. Τη γνώση και την εξέλιξη της επιστήμης. Τη μαχητικότητα και την εργατικότητα. Την πίστη ότι τον κόσμο τον αλλάζουν οι πολλοί. Όχι οι σοφοί.
Κουβαλάμε, λοιπόν, όλες αυτές τις παρακαταθήκες και τις καλύτερες παραδόσεις της Αριστεράς, των σοσιαλιστικών ιδεών και των κοινωνικών κινημάτων.
Αλλά χρειαζόμαστε και νέα υλικά, για να προσθέσουμε σ` αυτά τα γερά θεμέλια που έχουμε.
Χρειαζόμαστε δίπλα μας και νέους συναγωνιστές στη πρώτη γραμμή.
Ανθρώπους άξιους που η πορεία τους στις τοπικές κοινωνίες, στον επιστημονικό ή επαγγελματικό τους χώρο, είναι αναγνωρισμένη από τη κοινωνία.
Χρειαζόμαστε επίσης και νέους τρόπους επικοινωνίας και παρέμβασης, πρόσβασης σε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που έχουν γυρίσει την πλάτη σε αυτά που θεωρούνται παραδοσιακά Μέσα επικοινωνίας.
Το βασικό υλικό όμως που χρειαζόμαστε, είναι η βούληση να μη φοβηθούμε να αλλάξουμε.
Να μην φοβηθούμε να εξελιχθούμε.
Να μην φοβηθούμε να δοκιμαστούμε στα ερωτήματα που μας βάζει η σύγχρονη εποχή, στα ερωτήματα που μας βάζει το 2020.
Όχι σε αυτά που κρίθηκε ο καθένας και η καθεμιά 10 ή 20 χρόνια πριν.
Να μη φοβηθούμε ένα κόμμα ανοιχτό, με μεγαλύτερη τόλμη και με περισσότερη δράση.
Όχι ένα κόμμα των μηχανισμών.
Και θα τολμούσα να πω ούτε καν ένα κόμμα μόνο των μελών του.
Αλλά ένα κόμμα ανοιχτό σε κάθε δημοκρατικό και προοδευτικό πολίτη.
Κόμμα επιτελείο και εργαλείο της κοινωνικής πλειοψηφίας
Κόμμα που ζει και αναπνέει με τη ζωντανή σχέση και από τη ζωντανή σχέση με όλες τις κοινωνικές δυνάμεις της προόδου.
Είμαστε εδώ, λοιπόν, το επαναλαμβάνω κλείνοντας για μία ακόμη φορά, για να δώσουμε υπηρεσία στον τόπο και στο λαό.
Αυτός ήταν και είναι ο μοναδικός μας οδηγός.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε:
Δεν μας χρωστά τίποτα ούτε η Αριστερά, ούτε η Ιστορία, ούτε το κόμμα.
Εμείς χρωστάμε σε όλα αυτά.
Και σήμερα, σήμερα έχουμε μάλιστα ένα ακόμα χρέος, χρέος ιστορικό, να μην αφήσουμε τον τόπο να γυρίσει πίσω, αλλά να τον ξαναφέρουμε σε τροχιά προόδου και δημιουργίας.
Να μην αφήσουμε μια Δεξιά με ιδέες και πρακτικές από τα παλιά να γίνει καθεστώς στον τόπο.
Αλλά πολύ σύντομα να ξαναφέρουμε την Ελλάδα σε προοδευτική κατεύθυνση, με μια προοδευτική κυβέρνηση και με δημοκρατική προοπτική, με έγνοια για τους αδύναμους, με σχέδιο για τις δυνάμεις της παραγωγής και της δημιουργίας και με όραμα για τη μεγάλη ανάκαμψη της οικονομίας και τη κοινωνική πρόοδο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Είμαι βέβαιος όσο δύσκολο κι αν φαίνεται όλο αυτό, ότι μπορούμε να το πετύχουμε και θα το πετύχουμε όλοι μαζί.
Σας ευχαριστώ, να `στε καλά.
Ομιλία στην ολοκλήρωση της συνεδρίασης της ΚΕΑ του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία
Νομίζω ότι άξιζε τον κόπο να βρεθούμε σήμερα εδώ διότι, πέρα από το γεγονός ότι ξαναβρεθήκαμε μετά από πάρα πολύ καιρό, νομίζω ότι η συνεδρίασή μας εκπέμπει ένα πολύ καθαρό, ξεκάθαρο μήνυμα. Και το μήνυμα είναι ότι προχωράμε μπροστά με το βλέμμα στραμμένο στα πραγματικά προβλήματα, τα μεγάλα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Και δυστυχώς τα προβλήματα αυτά είναι μεγάλα, τα προβλήματα αυτά είναι πολλά και θα βαθαίνουν και θα μεγαλώνουν το επόμενο διάστημα. Διότι, με ευθύνη της σημερινής κυβέρνησης, που έφερε την ύφεση πριν την πανδημία και διαχειρίστηκε τις επιπτώσεις της πανδημίας με τρόπο που, αντί να αμβλύνει τις επιπτώσεις αυτές, τις διογκώνει, βρισκόμαστε δυστυχώς ήδη μέσα σε ένα τούνελ, σε ένα τούνελ κοινωνικό, σε ένα τούνελ οικονομικό, σε μια βαθιά ύφεση. Και η ύφεση δεν είναι μονάχα αριθμοί, αλλά αφορούν ανθρώπινες ζωές.
Το μήνυμα, λοιπόν, είναι ότι προχωράμε μπροστά, συζητάμε ανοιχτά και συλλογικά, δίχως να φοβόμαστε ούτε την κριτική ούτε την αυτοκριτική. Γιατί αποτελεί συστατικό στοιχείο της δικής μας κομματικής κουλτούρας η αυτοκριτική και η κριτική, η συντροφική, με στόχο να προχωρήσουμε πιο μπροστά τη συλλογική μας προσπάθεια.
Το μήνυμα, λοιπόν, είναι ότι προχωράμε μπροστά, συζητάμε ανοιχτά και συλλογικά, δίχως να φοβόμαστε ούτε την κριτική ούτε την αυτοκριτική. Γιατί αποτελεί συστατικό στοιχείο της δικής μας κομματικής κουλτούρας η αυτοκριτική και η κριτική, η συντροφική, με στόχο να προχωρήσουμε πιο μπροστά τη συλλογική μας προσπάθεια.
Ταυτόχρονα, όμως, είμαστε αποφασισμένοι να στρέψουμε το βλέμμα στις μεγάλες προκλήσεις. Ταυτόχρονα, όμως, είμαστε αποφασισμένοι να υλοποιήσουμε τις αποφάσεις μας για τη διεύρυνση, την ανασυγκρότηση, τη σύγκλιση των δυνάμεων που συναπαρτίζουν το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία με προωθητική δυναμική και με γείωση στην κοινωνία.
Και θέλω να πω ότι απ’ όλες τις τοποθετήσεις έχω κρατήσει πολύ σημαντικά πράγματα. Αλλά, θέλω να αναφέρω μονάχα μία παρουσία και μία τοποθέτηση που χαρακτηρίζει ότι ένα κόμμα ανοιχτό, ένα κόμμα διευρυμένο πρέπει να είναι κι ένα κόμμα λαϊκό. Και η παρουσία σ’ αυτό εδώ το βήμα του παπά-Γιάννη και του τρόπου που μίλησε στη σημερινή μας συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης σηματοδοτεί ότι, ναι, αυτό είναι το πρόσωπο της διεύρυνσης. Απευθυνόμαστε ανοιχτά, μαζικά στην κοινωνία και θέλουμε γνήσιους εκπροσώπους της κοινωνίας εδώ στις κεντρικές μας αποφάσεις για να μας μπολιάζουν με την αγωνία και με τις απόψεις της ελληνικής κοινωνίας. Και νομίζω ότι η τοποθέτησή του ήταν μια εξαιρετικά γόνιμη τοποθέτηση.
Το επόμενο διάστημα λοιπόν θα πρέπει να είμαστε εκεί που είναι τα προβλήματα. Όχι κλεισμένοι σε έναν διαρκή εσωτερικό διάλογο –που ο διάλογος πρέπει να γίνει- αλλά σε μια διαρκή πορεία διαδικασία αλληλεπίδρασης με τον κόσμο που αγωνιά.
Είναι σαφές, μίλησα για την ανάγκη ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, αναφέρθηκα όχι στο σύνολο των αξόνων, στο σύνολο των κεφαλαίων αυτού του συμβολαίου, σε ορισμένα από τα σημαντικά, σε έξι κεφάλαια, σε που θεωρώ ότι είναι από τα σημαντικότερα ίσως κεφάλαια. Και αναφέρθηκα στους άξονες αυτούς στους οποίους σήμερα οφείλουμε να προτάξουμε. Αλλά αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο εντάσσεται και μέσα μια ευρύτερη παγκόσμια και ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Σε παγκόσμιες, ευρωπαϊκές και περιφερειακές διεργασίες.
Και επιτρέψτε μου μια αναφορά σ’ αυτό το πλαίσιο, γιατί ίσως στην εισήγησή μου δεν είχα επαρκή αναφορά σ’ αυτό.
Οφείλουμε, συντρόφισσες και σύντροφοι, να δούμε τι γίνεται σήμερα στον κόσμο, στην Ευρώπη, να δούμε ποιες είναι οι διεργασίες, αν υπάρχουν κινηματικές εξελίξεις και διεργασίες και πώς ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία που δεν αποτελεί μονάχα μια δύναμη που έκανε την τομή το 2015 και δύναμη αναφοράς στην Ελλάδα, αλλά είναι και μια δύναμη αναφοράς στην Ευρώπη. Είναι μία δύναμη αναφοράς για την παγκόσμια Αριστερά.
Και πιστεύω ότι οφείλουμε, όπως ανέδειξαν τόσο ο σύντροφος ο Αριστείδης, νομίζω ο Ευκλείδης και άλλοι το είπαν, να αναδείξουμε ένα νέο όραμα που μπολιάζεται από αυτές ακριβώς τις ιδέες. Όπως έγινε και πρόσφατα με την Πρωτοβουλία Προσωπικοτήτων για ένα νέο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Συμβόλαιο, όπως άλλωστε η Αριστερά της δικής μου γενιάς σφραγίστηκε από το κίνημα για μια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση, λέγαμε τότε, αλλά ήταν ένα κίνημα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, με τα κοινωνικά φόρουμ, που μας έδωσε ταυτότητα και δυναμική στις αρχές του 2000.
Συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη για μεγάλες αλλαγές. Έξω από τη λογική της λιτότητας, στην κατεύθυνση της αναπτυξιακής πράσινης ατζέντας.
Όπως η Αριστερά της περασμένης δεκαετίας ενισχύθηκε και αγωνίστηκε, με σημείο αναφοράς το μεγάλο κίνημα εναντίον της λιτότητας στην Ελλάδα αλλά και ταυτόχρονα και σε δεκάδες πλατείες σε ολόκληρη την Ευρώπη, και κυρίως στη Νότια Ευρώπη.
Σήμερα λοιπόν υπάρχει ανάγκη, όπως τότε έτσι και τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ να μην πρωταγωνιστήσει μονάχα σε εθνικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία να μην πρωταγωνιστήσουν μονάχα σε εθνικό επίπεδο, αλλά να πρωταγωνιστήσουμε και στις διεθνείς και ευρωπαϊκές κινηματικές διεργασίες. Και να αναδείξουμε τα νέα προτάγματα που βγαίνουν σήμερα στο προσκήνιο απ’ αυτή την πολύπλευρη κρίση που έφερε η πανδημία, από την επιδείνωση των ανισοτήτων, από τον αγώνα που δώσαμε και που συνεχίζουμε να δίνουμε εναντίον των διακρίσεων, και βεβαίως από τα μηνύματα τα ανησυχητικά που έχουμε για την αποσταθεροποίηση στην ευρύτερη περιοχή μας.
Έχουμε μπροστά μας συγκεκριμένους αγώνες και μεγάλες προκλήσεις και μεγάλα μέτωπα για τις οποίες προκλήσεις και για τους οποίους αγώνες είχα την ευκαιρία το προηγούμενο διάστημα να συνομιλήσω με πολλούς ηγέτες άλλων προοδευτικών κομμάτων την τελευταία περίοδο –από τα αδελφά κόμματά μας στην Κύπρο, στην Ισπανία και τη Σουηδία, μέχρι τους Σοσιαλιστές σε όλες τις συνόδους του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος δίνω την παρουσία αλλά συνομιλώ και μαζί τους, μέχρι και τους Πράσινους συμμάχους μας στη Γερμανία, στην Ιταλία με τους οποίους συνομίλησα μέσω τηλεδιασκέψεων αμέσως μετά την κρίση της πανδημίας. Και όλοι αυτοί με τους οποίους συνομίλησα ένα χαρακτηριστικό, αποστασιοποιούνται από τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα. Και για τα κόμματα της Αριστεράς ήταν κάτι δεδομένο. Για τους ευρωπαίους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους δεν ήταν. Κι αυτό είναι μια νέα πραγματικότητα την οποία πρέπει να τη λάβουμε υπόψη.
Θεωρώ λοιπόν ότι οι βασικοί άξονες τις προσπάθειάς μας σε διεθνές επίπεδο το επόμενο διάστημα είναι τρεις:
Πρώτον, πρέπει να εντείνουμε τον αγώνα μας για ένα ισχυρό Ταμείο Ανάκαμψης, χωρίς νέα δάνεια και χωρίς νέα μνημόνια. Και να εντάξουμε αυτή την προσπάθεια στον συνολικό αγώνα για μια κοινωνική Ευρώπη της βιώσιμης ανάπτυξης, της πράσινης ανάπτυξης.
Μια Ευρώπη και μια ανάπτυξη που θα βασίζεται στο νέο πράσινο deal και στην ψηφιακή ατζέντα, σε κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για την Υγεία, στη λογική της περιφερειακής σύγκλισης, στην προστασία της εργασίας, στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, στη φορολογική δικαιοσύνη.
Και μιας και μιλάω για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, να πω ότι αυτό το οποίο προτείναμε εμείς ως εισόδημα έκτακτης ανάγκης είναι η ίδια λογική που σήμερα συζητιέται στην Ισπανία και στην Ιταλία. Στην Ισπανία προφανώς από μια κυβέρνηση προοδευτική, και στην Ιταλία από δυνάμεις που είναι σε άμεση αλληλεπίδραση με όλα όσα εμείς κάναμε την περίοδο που ήμασταν στη διακυβέρνηση.
Έχουμε λοιπόν μια ισχυρή βάση στα κινήματα, στις διακομματικές σχέσεις και στο Ευρωκοινοβούλιο με προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Και αυτή τη δουλειά το επόμενο διάστημα θα πρέπει να την ενισχύσουμε και να επιδιώξουμε τις μεγαλύτερες δυνατές προοδευτικές συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Διότι οι αποφάσεις που θα ληφθούν σε επίπεδο Ευρώπης σε αυτούς τους τομείς, θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό και το μέλλον της χώρας μας και μεσοπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα, δηλαδή για την επόμενη δεκαετία.
Δεν μπορούμε λοιπόν, όπως κάνει ο κ Μητσοτάκης και η Ν.Δ., να στηρίζουμε κάποιες ευρωπαϊκές πολιτικές γενικά και αόριστα και να μην αγωνιζόμαστε δυναμικά και στην Ευρώπη για μια άλλη δυναμική, για μια άλλη Ευρώπη.
Κι ένα σχόλιο εδώ σε σχέση με τις αποφάσεις για το Ταμείο. Δεν υπάρχει αμφιβολία -κι εμείς δεν ήμασταν μίζεροι, βγήκαμε και είπαμε ότι ήταν σε θετική κατεύθυνση. Ήταν σε θετική κατεύθυνση κυρίως σε ό,τι αφορά την ποιότητα. Γιατί για πρώτη φορά μπαίνει το στοιχείο της ενίσχυσης του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, πράγμα το οποίο το παλεύουμε χρόνια στην Ευρώπη. Για πρώτη φορά μπαίνει μια λογική αμοιβαιοποίησης. Ανάλογα με τις ανάγκες και σύμφωνα με τις δυνατότητες της κάθε χώρας διαμορφώνεται η μοιρασιά. Οι χώρες με μεγάλη ύφεση, με μεγάλη ανεργία, θα πάρουν κάτι παραπάνω. Αυτά σε ό,τι αφορά την ποιότητα. Και είναι επίσης θετικό ότι υπάρχει η λογική της επιδότησης, των επιδοτήσεων κι όχι μόνο του δανεισμού.
Σε ό,τι αφορά την ποσότητα, θα μπορούσαμε να περιμένουμε και να διεκδικούμε κάτι καλύτερο. Αλλά θεωρείται ότι, σε γενικές γραμμές, για την Ευρώπη που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι για πέταμα.
Σε ότι αφορά τη χρονικότητα όμως, υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει πρόβλημα διότι η λογική της εμπροσθοβαρούς στήριξης είναι αυτή που μπορεί να δώσει μια δυναμική άμβλυνσης των επιπτώσεων της κρίσης. Κι αυτό που συζητιέται σήμερα στην Ε.Ε., μαζί με τις αντιδράσεις των χωρών του Βορρά, των συντηρητικών, είναι οι όποιες εκταμιεύσεις να ξεκινήσουν το β’ εξάμηνο του 2021.
Και αυτό, αντιλαμβάνεστε, σημαίνει ότι για έναν χρόνο από σήμερα δεν θα υπάρχει άμεση παρέμβαση, ενίσχυση των οικονομιών, ιδιαίτερα των κρατών που θα έχουν πληγεί περισσότερο.
Δεύτερο κρίσιμο θέμα στην ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση είναι η απαίτηση των σκληρών βόρειων και συντηρητικών οι όποιες αποφάσεις να συνδεθούν με μια λογική αιρεσιμότητας και με μια λογική παρακολούθησης μεταρρυθμίσεων. Όταν ακούμε μεταρρυθμίσεις, έχει καεί η γούνα μας και το μυαλό μας πάει, όχι αδίκως, σε μια λογική νεοφιλελεύθερων επιβολών.
Και βεβαίως το κρισιμότερο όλων, η διασύνδεση με το ευρωπαϊκό εξάμηνο είναι δεδομένη. Η διασύνδεση, όμως, με τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και της δημοσιονομικής προσαρμογής και αυστηρότητας είναι το κρίσιμο ερώτημα. Το κρίσιμο ερώτημα για το οποίο πρέπει οι προοδευτικές δυνάμεις να παλέψουμε στην Ευρώπη, για να μην ξαναγυρίσουμε από την πίσω πόρτα στη λογική των μνημονίων και της λιτότητας.
Και αυτό είναι μια συζήτηση κρίσιμη, την οποία δεν την διεξάγει εδώ η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, δεν ενημερώνει ανοιχτά τον ελληνικό λαό. Έχει δημιουργήσει την αίσθηση ότι ούτε λίγο ούτε πολύ, θα τρώμε με χρυσά κουτάλια το επόμενο διάστημα.
Όμως, προσέξτε: δεν είναι μόνο ότι όλα αυτά θα καθυστερήσουν. Είναι ότι αν συνδεθούν και με αυτές τις λογικές της αιρεσιμότητας, θυμηθείτε, τις μνημονιακές διαδικασίες δηλαδή, και κυρίως αν -αυτό είναι το κρίσιμο- το 2021 δεν ισχύει η ρήτρα διαφυγής, όπως τη λένε, δηλαδή το ότι η χώρα δεν θα είναι υποχρεωμένη να φτάσει σε πλεονασματικούς στόχους το 2021, σε σχέση με τη συμφωνία για το χρέος, σε στόχους που έχουν να κάνουν δηλαδή με πρωτογενή πλεονάσματα.
Αν λοιπόν αυτό δεν ισχύει για το ’21, όπως ισχύει για το ’20, σημαίνει, να το πω λαϊκά, να το πω απλά να το καταλάβουμε, ότι η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη θα κληθεί να πάρει μέτρα. Μέτρα λιτότητας, μέτρα υφεσιακά.
Και δεν θα φτάνει το γεγονός ότι ο Σεπτέμβρης θα είναι ένας μαύρος Σεπτέμβρης, με μια ανεργία να έχει σκαρφαλώσει ξανά σε επίπεδα που βιώσαμε το 2013–‘14. Θα υπάρχει, ενδεχομένως, και η πίεση για μέτρα λιτότητας, υφεσιακά που θα μας οδηγήσουν σε αυτό τον φαύλο κύκλο. Διότι, θυμάστε, τα μέτρα λιτότητας θα πυροδοτήσουν τον υφεσιακό κύκλο. Και αντιστοίχως η έλλειψη, η μείωση της ζήτησης θα οδηγήσει σε νέα λουκέτα, σε μείωση του τζίρου, σε διόγκωση της ανεργίας.
Αυτή είναι η δυσκολία που υπάρχει μπροστά, για να το κατανοήσουμε. Και γι’ αυτή τη δυσκολία ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό και το τι σχέδιο έχει για να το αντιμετωπίσει.
Εκτός εάν το σχέδιο είναι να διαφύγει. Διότι, κρατηθείτε, τέλη Αυγούστου θα έχουμε την απάντηση στο ερώτημα αυτό.
Το πρώτο, λοιπόν, σημείο ήταν να εντείνουμε τον αγώνα μας στην Ευρώπη.
Το δεύτερο: πρέπει, πιστεύω να παλέψουμε κατά των διακρίσεων στην ελληνική κοινωνία, αλλά και για μια συγκροτημένη και δίκαιη ευρωπαϊκή και μεταναστευτική πολιτική που σέβεται το διεθνές δίκαιο. Δεν είναι μονάχα η οικονομία και η κοινωνική πολιτική, είναι και το μεταναστευτικό. Μην το ξεχνάμε. Μεταναστευτικό – Προσφυγικό ζήτημα.
Η προστασία της πατρίδας μας, κατά την άποψή μου, πάει χέρι - χέρι με τη διαφύλαξη των αξιών μας. Η καταστροφική λογική του κ. Μητσοτάκη ότι η Ελλάδα αποτελεί ασπίδα της Ευρώπης, επιτρέπει σήμερα στην Ε.Ε. να αποφεύγει τις ευθύνες της και να καθιστά τη χώρα και αποθήκη ψυχών, αλλά και παραβάτη του διεθνούς δικαίου.
Ειδικά, λοιπόν, ενόψει της διαπραγμάτευσης για την αναθεώρηση του Δουβλίνου, το επόμενο διάστημα κατά τη διάρκεια της γερμανικής προεδρίας, πρέπει πιστεύω να ενισχύσουμε αυτόν τον αγώνα σε όλα τα επίπεδα και μέσα στην ελληνική κοινωνίας, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, και το κατανοούμε όλοι, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Και τρίτο σημείο: τα θέματα της Εξωτερικής Πολιτικής. Η Ελλάδα πρέπει να επανέλθει άμεσα σε μια ενεργητική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και στον ρόλο του πυλώνα της ειρήνης και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.
Και θέλω να πω ότι απ’ όλες τις τοποθετήσεις έχω κρατήσει πολύ σημαντικά πράγματα. Αλλά, θέλω να αναφέρω μονάχα μία παρουσία και μία τοποθέτηση που χαρακτηρίζει ότι ένα κόμμα ανοιχτό, ένα κόμμα διευρυμένο πρέπει να είναι κι ένα κόμμα λαϊκό. Και η παρουσία σ’ αυτό εδώ το βήμα του παπά-Γιάννη και του τρόπου που μίλησε στη σημερινή μας συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης σηματοδοτεί ότι, ναι, αυτό είναι το πρόσωπο της διεύρυνσης. Απευθυνόμαστε ανοιχτά, μαζικά στην κοινωνία και θέλουμε γνήσιους εκπροσώπους της κοινωνίας εδώ στις κεντρικές μας αποφάσεις για να μας μπολιάζουν με την αγωνία και με τις απόψεις της ελληνικής κοινωνίας. Και νομίζω ότι η τοποθέτησή του ήταν μια εξαιρετικά γόνιμη τοποθέτηση.
Το επόμενο διάστημα λοιπόν θα πρέπει να είμαστε εκεί που είναι τα προβλήματα. Όχι κλεισμένοι σε έναν διαρκή εσωτερικό διάλογο –που ο διάλογος πρέπει να γίνει- αλλά σε μια διαρκή πορεία διαδικασία αλληλεπίδρασης με τον κόσμο που αγωνιά.
Είναι σαφές, μίλησα για την ανάγκη ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου, αναφέρθηκα όχι στο σύνολο των αξόνων, στο σύνολο των κεφαλαίων αυτού του συμβολαίου, σε ορισμένα από τα σημαντικά, σε έξι κεφάλαια, σε που θεωρώ ότι είναι από τα σημαντικότερα ίσως κεφάλαια. Και αναφέρθηκα στους άξονες αυτούς στους οποίους σήμερα οφείλουμε να προτάξουμε. Αλλά αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο εντάσσεται και μέσα μια ευρύτερη παγκόσμια και ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Σε παγκόσμιες, ευρωπαϊκές και περιφερειακές διεργασίες.
Και επιτρέψτε μου μια αναφορά σ’ αυτό το πλαίσιο, γιατί ίσως στην εισήγησή μου δεν είχα επαρκή αναφορά σ’ αυτό.
Οφείλουμε, συντρόφισσες και σύντροφοι, να δούμε τι γίνεται σήμερα στον κόσμο, στην Ευρώπη, να δούμε ποιες είναι οι διεργασίες, αν υπάρχουν κινηματικές εξελίξεις και διεργασίες και πώς ο ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία που δεν αποτελεί μονάχα μια δύναμη που έκανε την τομή το 2015 και δύναμη αναφοράς στην Ελλάδα, αλλά είναι και μια δύναμη αναφοράς στην Ευρώπη. Είναι μία δύναμη αναφοράς για την παγκόσμια Αριστερά.
Και πιστεύω ότι οφείλουμε, όπως ανέδειξαν τόσο ο σύντροφος ο Αριστείδης, νομίζω ο Ευκλείδης και άλλοι το είπαν, να αναδείξουμε ένα νέο όραμα που μπολιάζεται από αυτές ακριβώς τις ιδέες. Όπως έγινε και πρόσφατα με την Πρωτοβουλία Προσωπικοτήτων για ένα νέο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Συμβόλαιο, όπως άλλωστε η Αριστερά της δικής μου γενιάς σφραγίστηκε από το κίνημα για μια εναλλακτική παγκοσμιοποίηση, λέγαμε τότε, αλλά ήταν ένα κίνημα ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, με τα κοινωνικά φόρουμ, που μας έδωσε ταυτότητα και δυναμική στις αρχές του 2000.
Συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων στην Ευρώπη για μεγάλες αλλαγές. Έξω από τη λογική της λιτότητας, στην κατεύθυνση της αναπτυξιακής πράσινης ατζέντας.
Όπως η Αριστερά της περασμένης δεκαετίας ενισχύθηκε και αγωνίστηκε, με σημείο αναφοράς το μεγάλο κίνημα εναντίον της λιτότητας στην Ελλάδα αλλά και ταυτόχρονα και σε δεκάδες πλατείες σε ολόκληρη την Ευρώπη, και κυρίως στη Νότια Ευρώπη.
Σήμερα λοιπόν υπάρχει ανάγκη, όπως τότε έτσι και τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ να μην πρωταγωνιστήσει μονάχα σε εθνικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ και η Προοδευτική Συμμαχία να μην πρωταγωνιστήσουν μονάχα σε εθνικό επίπεδο, αλλά να πρωταγωνιστήσουμε και στις διεθνείς και ευρωπαϊκές κινηματικές διεργασίες. Και να αναδείξουμε τα νέα προτάγματα που βγαίνουν σήμερα στο προσκήνιο απ’ αυτή την πολύπλευρη κρίση που έφερε η πανδημία, από την επιδείνωση των ανισοτήτων, από τον αγώνα που δώσαμε και που συνεχίζουμε να δίνουμε εναντίον των διακρίσεων, και βεβαίως από τα μηνύματα τα ανησυχητικά που έχουμε για την αποσταθεροποίηση στην ευρύτερη περιοχή μας.
Έχουμε μπροστά μας συγκεκριμένους αγώνες και μεγάλες προκλήσεις και μεγάλα μέτωπα για τις οποίες προκλήσεις και για τους οποίους αγώνες είχα την ευκαιρία το προηγούμενο διάστημα να συνομιλήσω με πολλούς ηγέτες άλλων προοδευτικών κομμάτων την τελευταία περίοδο –από τα αδελφά κόμματά μας στην Κύπρο, στην Ισπανία και τη Σουηδία, μέχρι τους Σοσιαλιστές σε όλες τις συνόδους του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος δίνω την παρουσία αλλά συνομιλώ και μαζί τους, μέχρι και τους Πράσινους συμμάχους μας στη Γερμανία, στην Ιταλία με τους οποίους συνομίλησα μέσω τηλεδιασκέψεων αμέσως μετά την κρίση της πανδημίας. Και όλοι αυτοί με τους οποίους συνομίλησα ένα χαρακτηριστικό, αποστασιοποιούνται από τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα. Και για τα κόμματα της Αριστεράς ήταν κάτι δεδομένο. Για τους ευρωπαίους Σοσιαλιστές και τους Πράσινους δεν ήταν. Κι αυτό είναι μια νέα πραγματικότητα την οποία πρέπει να τη λάβουμε υπόψη.
Θεωρώ λοιπόν ότι οι βασικοί άξονες τις προσπάθειάς μας σε διεθνές επίπεδο το επόμενο διάστημα είναι τρεις:
Πρώτον, πρέπει να εντείνουμε τον αγώνα μας για ένα ισχυρό Ταμείο Ανάκαμψης, χωρίς νέα δάνεια και χωρίς νέα μνημόνια. Και να εντάξουμε αυτή την προσπάθεια στον συνολικό αγώνα για μια κοινωνική Ευρώπη της βιώσιμης ανάπτυξης, της πράσινης ανάπτυξης.
Μια Ευρώπη και μια ανάπτυξη που θα βασίζεται στο νέο πράσινο deal και στην ψηφιακή ατζέντα, σε κοινή ευρωπαϊκή πολιτική για την Υγεία, στη λογική της περιφερειακής σύγκλισης, στην προστασία της εργασίας, στο ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, στη φορολογική δικαιοσύνη.
Και μιας και μιλάω για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, να πω ότι αυτό το οποίο προτείναμε εμείς ως εισόδημα έκτακτης ανάγκης είναι η ίδια λογική που σήμερα συζητιέται στην Ισπανία και στην Ιταλία. Στην Ισπανία προφανώς από μια κυβέρνηση προοδευτική, και στην Ιταλία από δυνάμεις που είναι σε άμεση αλληλεπίδραση με όλα όσα εμείς κάναμε την περίοδο που ήμασταν στη διακυβέρνηση.
Έχουμε λοιπόν μια ισχυρή βάση στα κινήματα, στις διακομματικές σχέσεις και στο Ευρωκοινοβούλιο με προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη. Και αυτή τη δουλειά το επόμενο διάστημα θα πρέπει να την ενισχύσουμε και να επιδιώξουμε τις μεγαλύτερες δυνατές προοδευτικές συμμαχίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Διότι οι αποφάσεις που θα ληφθούν σε επίπεδο Ευρώπης σε αυτούς τους τομείς, θα κρίνουν σε μεγάλο βαθμό και το μέλλον της χώρας μας και μεσοπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα, δηλαδή για την επόμενη δεκαετία.
Δεν μπορούμε λοιπόν, όπως κάνει ο κ Μητσοτάκης και η Ν.Δ., να στηρίζουμε κάποιες ευρωπαϊκές πολιτικές γενικά και αόριστα και να μην αγωνιζόμαστε δυναμικά και στην Ευρώπη για μια άλλη δυναμική, για μια άλλη Ευρώπη.
Κι ένα σχόλιο εδώ σε σχέση με τις αποφάσεις για το Ταμείο. Δεν υπάρχει αμφιβολία -κι εμείς δεν ήμασταν μίζεροι, βγήκαμε και είπαμε ότι ήταν σε θετική κατεύθυνση. Ήταν σε θετική κατεύθυνση κυρίως σε ό,τι αφορά την ποιότητα. Γιατί για πρώτη φορά μπαίνει το στοιχείο της ενίσχυσης του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού, πράγμα το οποίο το παλεύουμε χρόνια στην Ευρώπη. Για πρώτη φορά μπαίνει μια λογική αμοιβαιοποίησης. Ανάλογα με τις ανάγκες και σύμφωνα με τις δυνατότητες της κάθε χώρας διαμορφώνεται η μοιρασιά. Οι χώρες με μεγάλη ύφεση, με μεγάλη ανεργία, θα πάρουν κάτι παραπάνω. Αυτά σε ό,τι αφορά την ποιότητα. Και είναι επίσης θετικό ότι υπάρχει η λογική της επιδότησης, των επιδοτήσεων κι όχι μόνο του δανεισμού.
Σε ό,τι αφορά την ποσότητα, θα μπορούσαμε να περιμένουμε και να διεκδικούμε κάτι καλύτερο. Αλλά θεωρείται ότι, σε γενικές γραμμές, για την Ευρώπη που γνωρίσαμε μέχρι σήμερα, δεν μπορεί κανείς να πει ότι είναι για πέταμα.
Σε ότι αφορά τη χρονικότητα όμως, υπάρχει πρόβλημα. Υπάρχει πρόβλημα διότι η λογική της εμπροσθοβαρούς στήριξης είναι αυτή που μπορεί να δώσει μια δυναμική άμβλυνσης των επιπτώσεων της κρίσης. Κι αυτό που συζητιέται σήμερα στην Ε.Ε., μαζί με τις αντιδράσεις των χωρών του Βορρά, των συντηρητικών, είναι οι όποιες εκταμιεύσεις να ξεκινήσουν το β’ εξάμηνο του 2021.
Και αυτό, αντιλαμβάνεστε, σημαίνει ότι για έναν χρόνο από σήμερα δεν θα υπάρχει άμεση παρέμβαση, ενίσχυση των οικονομιών, ιδιαίτερα των κρατών που θα έχουν πληγεί περισσότερο.
Δεύτερο κρίσιμο θέμα στην ευρωπαϊκή διαπραγμάτευση είναι η απαίτηση των σκληρών βόρειων και συντηρητικών οι όποιες αποφάσεις να συνδεθούν με μια λογική αιρεσιμότητας και με μια λογική παρακολούθησης μεταρρυθμίσεων. Όταν ακούμε μεταρρυθμίσεις, έχει καεί η γούνα μας και το μυαλό μας πάει, όχι αδίκως, σε μια λογική νεοφιλελεύθερων επιβολών.
Και βεβαίως το κρισιμότερο όλων, η διασύνδεση με το ευρωπαϊκό εξάμηνο είναι δεδομένη. Η διασύνδεση, όμως, με τους κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας και της δημοσιονομικής προσαρμογής και αυστηρότητας είναι το κρίσιμο ερώτημα. Το κρίσιμο ερώτημα για το οποίο πρέπει οι προοδευτικές δυνάμεις να παλέψουμε στην Ευρώπη, για να μην ξαναγυρίσουμε από την πίσω πόρτα στη λογική των μνημονίων και της λιτότητας.
Και αυτό είναι μια συζήτηση κρίσιμη, την οποία δεν την διεξάγει εδώ η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη, δεν ενημερώνει ανοιχτά τον ελληνικό λαό. Έχει δημιουργήσει την αίσθηση ότι ούτε λίγο ούτε πολύ, θα τρώμε με χρυσά κουτάλια το επόμενο διάστημα.
Όμως, προσέξτε: δεν είναι μόνο ότι όλα αυτά θα καθυστερήσουν. Είναι ότι αν συνδεθούν και με αυτές τις λογικές της αιρεσιμότητας, θυμηθείτε, τις μνημονιακές διαδικασίες δηλαδή, και κυρίως αν -αυτό είναι το κρίσιμο- το 2021 δεν ισχύει η ρήτρα διαφυγής, όπως τη λένε, δηλαδή το ότι η χώρα δεν θα είναι υποχρεωμένη να φτάσει σε πλεονασματικούς στόχους το 2021, σε σχέση με τη συμφωνία για το χρέος, σε στόχους που έχουν να κάνουν δηλαδή με πρωτογενή πλεονάσματα.
Αν λοιπόν αυτό δεν ισχύει για το ’21, όπως ισχύει για το ’20, σημαίνει, να το πω λαϊκά, να το πω απλά να το καταλάβουμε, ότι η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη θα κληθεί να πάρει μέτρα. Μέτρα λιτότητας, μέτρα υφεσιακά.
Και δεν θα φτάνει το γεγονός ότι ο Σεπτέμβρης θα είναι ένας μαύρος Σεπτέμβρης, με μια ανεργία να έχει σκαρφαλώσει ξανά σε επίπεδα που βιώσαμε το 2013–‘14. Θα υπάρχει, ενδεχομένως, και η πίεση για μέτρα λιτότητας, υφεσιακά που θα μας οδηγήσουν σε αυτό τον φαύλο κύκλο. Διότι, θυμάστε, τα μέτρα λιτότητας θα πυροδοτήσουν τον υφεσιακό κύκλο. Και αντιστοίχως η έλλειψη, η μείωση της ζήτησης θα οδηγήσει σε νέα λουκέτα, σε μείωση του τζίρου, σε διόγκωση της ανεργίας.
Αυτή είναι η δυσκολία που υπάρχει μπροστά, για να το κατανοήσουμε. Και γι’ αυτή τη δυσκολία ο κ. Μητσοτάκης θα πρέπει να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό και το τι σχέδιο έχει για να το αντιμετωπίσει.
Εκτός εάν το σχέδιο είναι να διαφύγει. Διότι, κρατηθείτε, τέλη Αυγούστου θα έχουμε την απάντηση στο ερώτημα αυτό.
Το πρώτο, λοιπόν, σημείο ήταν να εντείνουμε τον αγώνα μας στην Ευρώπη.
Το δεύτερο: πρέπει, πιστεύω να παλέψουμε κατά των διακρίσεων στην ελληνική κοινωνία, αλλά και για μια συγκροτημένη και δίκαιη ευρωπαϊκή και μεταναστευτική πολιτική που σέβεται το διεθνές δίκαιο. Δεν είναι μονάχα η οικονομία και η κοινωνική πολιτική, είναι και το μεταναστευτικό. Μην το ξεχνάμε. Μεταναστευτικό – Προσφυγικό ζήτημα.
Η προστασία της πατρίδας μας, κατά την άποψή μου, πάει χέρι - χέρι με τη διαφύλαξη των αξιών μας. Η καταστροφική λογική του κ. Μητσοτάκη ότι η Ελλάδα αποτελεί ασπίδα της Ευρώπης, επιτρέπει σήμερα στην Ε.Ε. να αποφεύγει τις ευθύνες της και να καθιστά τη χώρα και αποθήκη ψυχών, αλλά και παραβάτη του διεθνούς δικαίου.
Ειδικά, λοιπόν, ενόψει της διαπραγμάτευσης για την αναθεώρηση του Δουβλίνου, το επόμενο διάστημα κατά τη διάρκεια της γερμανικής προεδρίας, πρέπει πιστεύω να ενισχύσουμε αυτόν τον αγώνα σε όλα τα επίπεδα και μέσα στην ελληνική κοινωνίας, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό, και το κατανοούμε όλοι, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Και τρίτο σημείο: τα θέματα της Εξωτερικής Πολιτικής. Η Ελλάδα πρέπει να επανέλθει άμεσα σε μια ενεργητική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική και στον ρόλο του πυλώνα της ειρήνης και της σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. κινείται εδώ κι έναν χρόνο χωρίς πυξίδα. Και με αντικρουόμενες φωνές που δημιουργούν σύγχυση. Ο κ Μητσοτάκης στην αρχή απέφευγε να πιέσει την Τουρκία ελπίζοντας ότι έτσι δεν θα αυξηθούν οι ροές. Και μετά το τουρκολιβυκό Σύμφωνο και τον Έβρο, αποφάσισε να διακόψει κάθε δίαυλο επικοινωνίας με την Άγκυρα. Ήταν λάθος πολιτική αυτή. Και σήμερα που κατάλαβε το λάθος, έχει τα εσωκομματικά του προβλήματα. Τον κ. Σαμαρά να βγαίνει και να λέει με συνέντευξη ότι κακώς συζητάει με την άλλη πλευρά.
Πρέπει να αποφασίσει όμως. Να αποφασίσει αν αυτό που έχει στο μυαλό του είναι το συμφέρον της χώρας ή αν αυτό που έχει στο μυαλό του είναι οι εσωκομματικές ισορροπίες. Να πατάς και στις δύο βάρκες δεν είναι πάντα εύκολο.
Και, βεβαίως, τώρα που επιχείρησε να ξανανοίξει αυτούς τους διαύλους, δεν ξέρω αν υπάρχει ο χρόνος να οικοδομηθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης.
Πολλοί λένε ότι η άλλη πλευρά είναι απρόβλεπτη. Εγώ θα διαφωνήσω. Η άλλη πλευρά δεν είναι απρόβλεπτη, έχει σχέδιο. Έχει σχέδιο που είναι εύκολο κανείς να το διαβάσει. Το θέμα είναι ποια είναι η δική μας στρατηγική και τι ακριβώς επιδιώκουμε.
Κάποιοι λένε ότι η άλλη πλευρά είναι απομονωμένη. Πού το είδατε αυτό; Καθόλου απομονωμένη δεν είναι. Κάθε άλλο.
Άρα λοιπόν, πιστεύω ότι το έλλειμμα εθνικής στρατηγικής γεννά πολύ μεγάλες ανησυχίες. Εύλογες ανησυχίες για το επόμενο διάστημα. Ούτε κυρώσεις ζήτησε ένα χρόνο τώρα, ούτε από τη γερμανική Καγκελαρία απαίτησε αναβάθμιση του ευρωτουρκικού διαλόγου, ιδίως τώρα που έρχεται η γερμανική προεδρία. Ούτε όμως και προχώρησε, ιδίως μετά και τη συμφωνία με την Ιταλία για την ΑΟΖ που κι εμείς χαιρετίσαμε, στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στο Ιόνιο με προοπτική να επεκταθούν, όταν αυτό είναι ώριμο και όταν έχουμε και κάποια θετική εξέλιξη ενδεχομένως με την Αίγυπτο, και στην Κρήτη.
Και θέλω σε αυτό να είμαι απολύτως σαφής. Όποιοι θεωρούν ότι η Κρήτη μπορεί να έχει την ίδια επήρεια με κάποιο νησί όπως οι Οθωνοί ή με κάποιο μικρότερο νησί, όπως σωστά οδηγηθήκαμε σε συμφωνία για την ΑΟΖ, κάνουν λάθος. Είμαστε υπέρ μιας συμφωνίας, αλλά δεν μπορεί η συμφωνία αυτή να είναι όπως – όπως και ό,τι να’ ναι.
Θα πρέπει, λοιπόν, να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, έχοντας μια σαφή ατζέντα διαλόγου και συνεργασίας, μια πολυδιάστατη εθνική στρατηγική. Αλλά χρειάζεται επειγόντως να έχουμε στρατηγική.
Εμείς θα συνεχίσουμε μια στάση υπευθυνότητας και δεν θα κάνουμε στα εθνικά θέμα την αντιπολίτευση που έκανε ο κ. Μητσοτάκης χέρι – χέρι με τους τσολιάδες και με τους χρυσαυγίτες στις διαδηλώσεις για το Μακεδονικό, όταν λύναμε ένα κρίσιμο εθνικό ζήτημα, με βάση τη λογική και το ρεαλισμό.
Αλλά, βλέπουμε έναν πρωθυπουργό που αρνείται ένα χρόνο να μιλήσει με εμάς, που για τεσσεράμισι χρόνια αναβαθμίσαμε γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά τη χώρα. Βλέπουμε έναν πρωθυπουργό να αρνείται τη σύγκλιση πολιτικών αρχηγών. Και βλέπουμε αυτό να το αρνείται παρά το γεγονός ότι είμαστε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και βιώνουμε μια περίοδο κορύφωσης της τουρκικής επιθετικότητας.
Προειδοποιούμε λοιπόν: αν η έλλειψη εθνικής στρατηγικής οδηγήσει σε αδιέξοδα, η ευθύνη δεν θα είναι δική μας. Η ευθύνη θα ανήκει αποκλειστικά στον κ. Μητσοτάκη και στην κυβέρνηση. Και τον προειδοποιούμε να αλλάξει ρότα, γιατί με τα εθνικά θέματα δεν μπορούμε να παίζουμε.
Υποσχέθηκα να είμαι σύντομος και θα κλείσω.
Πρέπει να αποφασίσει όμως. Να αποφασίσει αν αυτό που έχει στο μυαλό του είναι το συμφέρον της χώρας ή αν αυτό που έχει στο μυαλό του είναι οι εσωκομματικές ισορροπίες. Να πατάς και στις δύο βάρκες δεν είναι πάντα εύκολο.
Και, βεβαίως, τώρα που επιχείρησε να ξανανοίξει αυτούς τους διαύλους, δεν ξέρω αν υπάρχει ο χρόνος να οικοδομηθεί ένα κλίμα εμπιστοσύνης.
Πολλοί λένε ότι η άλλη πλευρά είναι απρόβλεπτη. Εγώ θα διαφωνήσω. Η άλλη πλευρά δεν είναι απρόβλεπτη, έχει σχέδιο. Έχει σχέδιο που είναι εύκολο κανείς να το διαβάσει. Το θέμα είναι ποια είναι η δική μας στρατηγική και τι ακριβώς επιδιώκουμε.
Κάποιοι λένε ότι η άλλη πλευρά είναι απομονωμένη. Πού το είδατε αυτό; Καθόλου απομονωμένη δεν είναι. Κάθε άλλο.
Άρα λοιπόν, πιστεύω ότι το έλλειμμα εθνικής στρατηγικής γεννά πολύ μεγάλες ανησυχίες. Εύλογες ανησυχίες για το επόμενο διάστημα. Ούτε κυρώσεις ζήτησε ένα χρόνο τώρα, ούτε από τη γερμανική Καγκελαρία απαίτησε αναβάθμιση του ευρωτουρκικού διαλόγου, ιδίως τώρα που έρχεται η γερμανική προεδρία. Ούτε όμως και προχώρησε, ιδίως μετά και τη συμφωνία με την Ιταλία για την ΑΟΖ που κι εμείς χαιρετίσαμε, στην επέκταση των χωρικών μας υδάτων στο Ιόνιο με προοπτική να επεκταθούν, όταν αυτό είναι ώριμο και όταν έχουμε και κάποια θετική εξέλιξη ενδεχομένως με την Αίγυπτο, και στην Κρήτη.
Και θέλω σε αυτό να είμαι απολύτως σαφής. Όποιοι θεωρούν ότι η Κρήτη μπορεί να έχει την ίδια επήρεια με κάποιο νησί όπως οι Οθωνοί ή με κάποιο μικρότερο νησί, όπως σωστά οδηγηθήκαμε σε συμφωνία για την ΑΟΖ, κάνουν λάθος. Είμαστε υπέρ μιας συμφωνίας, αλλά δεν μπορεί η συμφωνία αυτή να είναι όπως – όπως και ό,τι να’ ναι.
Θα πρέπει, λοιπόν, να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα, έχοντας μια σαφή ατζέντα διαλόγου και συνεργασίας, μια πολυδιάστατη εθνική στρατηγική. Αλλά χρειάζεται επειγόντως να έχουμε στρατηγική.
Εμείς θα συνεχίσουμε μια στάση υπευθυνότητας και δεν θα κάνουμε στα εθνικά θέμα την αντιπολίτευση που έκανε ο κ. Μητσοτάκης χέρι – χέρι με τους τσολιάδες και με τους χρυσαυγίτες στις διαδηλώσεις για το Μακεδονικό, όταν λύναμε ένα κρίσιμο εθνικό ζήτημα, με βάση τη λογική και το ρεαλισμό.
Αλλά, βλέπουμε έναν πρωθυπουργό που αρνείται ένα χρόνο να μιλήσει με εμάς, που για τεσσεράμισι χρόνια αναβαθμίσαμε γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά τη χώρα. Βλέπουμε έναν πρωθυπουργό να αρνείται τη σύγκλιση πολιτικών αρχηγών. Και βλέπουμε αυτό να το αρνείται παρά το γεγονός ότι είμαστε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και βιώνουμε μια περίοδο κορύφωσης της τουρκικής επιθετικότητας.
Προειδοποιούμε λοιπόν: αν η έλλειψη εθνικής στρατηγικής οδηγήσει σε αδιέξοδα, η ευθύνη δεν θα είναι δική μας. Η ευθύνη θα ανήκει αποκλειστικά στον κ. Μητσοτάκη και στην κυβέρνηση. Και τον προειδοποιούμε να αλλάξει ρότα, γιατί με τα εθνικά θέματα δεν μπορούμε να παίζουμε.
Υποσχέθηκα να είμαι σύντομος και θα κλείσω.
Σε σχέση με τις αποφάσεις μας. Συντρόφισσες και σύντροφοι, αντιλαμβάνεστε ότι μετά τη σημερινή πλούσια συζήτηση, αυτό για το οποίο παίρνουμε ως εντολή, αν θέλετε, από την ΚΕΑ και με βάση τον διάλογο που έγινε εδώ, είναι πρώτον να βρεθούμε το επόμενο διάστημα και μέχρι το τέλος του καλοκαιριού που θα ξανασυνεδριάσουν τα όργανα για να εκτιμήσουμε την πορεία της πανδημίας και το πώς θα δρομολογηθούν οι διαδικασίες προς το Συνέδριο, πρώτον να βρεθούμε μέσα στην κοινωνία, να εντείνουμε τις προσπάθειές μας, την καμπάνιά μας, τις περιοδείες μας. Δεύτερον, να ανοίξουμε τη συζήτηση για το πρόγραμμα. Νομίζω ότι βγαίνει αυτό από όλες τις τοποθετήσεις και από τη δική μου εισήγηση. Και, βεβαίως, όταν λέω να ανοίξουμε τη συζήτηση το πρόγραμμα, εννοώ να παρουσιάσουμε τη δουλειά της Επιτροπής και να ανοίξει ένας πολύ ουσιαστικός διάλογος. Όχι μόνο στο εσωτερικό μας, αλλά στην κοινωνία.
Και θα είμαστε σε θέση κάποια στιγμή, βεβαίως, να επικυρώσουμε και τα κείμενα. Και εν πάση περιπτώσει τον πλούτο του διαλόγου να τον έχουμε σε ένα πλαίσιο που να μπορεί κανείς να δει ποια είναι τα επίδικα, ποιες οι διαφορετικές απόψεις. Ώστε, πράγματι, η διαφορετική άποψη, οι διαφορετικές γνώμες, τοποθετήσεις, να είναι πλούτος προωθητικός και όχι μια διαδικασία εσωστρέφειας.
Στην προηγούμενη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου εισηγήθηκα, με βάση και την απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, τέσσερα πράγματα, τα οποία σχεδόν ομοφώνως εγκρίθηκαν από το Πολιτικό Συμβούλιο και τα οποία είμαι υποχρεωμένος κλείνοντας –διότι δεν αναφέρθηκα σε αυτά αναλυτικά στην πρωτομιλία μου– να θέσω υπόψη του Σώματος για να πάρουμε την τελική έγκριση και την τελική απόφαση.
Και θα είμαστε σε θέση κάποια στιγμή, βεβαίως, να επικυρώσουμε και τα κείμενα. Και εν πάση περιπτώσει τον πλούτο του διαλόγου να τον έχουμε σε ένα πλαίσιο που να μπορεί κανείς να δει ποια είναι τα επίδικα, ποιες οι διαφορετικές απόψεις. Ώστε, πράγματι, η διαφορετική άποψη, οι διαφορετικές γνώμες, τοποθετήσεις, να είναι πλούτος προωθητικός και όχι μια διαδικασία εσωστρέφειας.
Στην προηγούμενη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου εισηγήθηκα, με βάση και την απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, τέσσερα πράγματα, τα οποία σχεδόν ομοφώνως εγκρίθηκαν από το Πολιτικό Συμβούλιο και τα οποία είμαι υποχρεωμένος κλείνοντας –διότι δεν αναφέρθηκα σε αυτά αναλυτικά στην πρωτομιλία μου– να θέσω υπόψη του Σώματος για να πάρουμε την τελική έγκριση και την τελική απόφαση.
Πρώτον, η ΚΕΑ να υιοθετήσει σήμερα την προσθήκη στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ του όρου «Προοδευτική Συμμαχία», ως απόφαση - πρόταση που θα επικυρωθεί βεβαίως στο 3ο Συνέδριό μας, που θέλουμε να είναι ένα Συνέδριο τομής και συνέχειας. Και η εισήγηση, που σχεδόν ομοφώνως εγκρίθηκε με μία διαφωνία, είναι ότι στον βαθμό που αυτή θα τύχει της έγκρισης ευρύτατης πλειοψηφίας σε αυτό εδώ το όργανο, να χρησιμοποιείται ήδη από την προσυνεδριακή περίοδο σε επίσημα λογότυπα –ίσως αυτό θα είναι πλεονασμός, γιατί αυτό συμβαίνει ούτως ή άλλως από τις εκλογές και μετά– αλλά και στις κάρτες μελών του κόμματος που θα εκδώσουμε το επόμενο διάστημα για να πάρουν μαζικά παλιά και νέα μέλη, στην καμπάνια που κάνουμε για την ανασυγκρότηση.
Το δεύτερο σημείο είναι να εισηγηθούμε, να πάρουμε σήμερα απόφαση ότι το 3ο μας Συνέδριο να διεξαχθεί το φθινόπωρο. Και στα τέλη του καλοκαιριού -πανδημίας θέλοντος, να το σημειώσω αυτό, ανάλογα δηλαδή με την πορεία της πανδημίας-, στα τέλη του καλοκαιριού, σε μια επόμενη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, σε πρώτη φάση, να προσδιορίσουμε την ακριβή ημερομηνία.
Το τρίτο σημείο αφορά την πρόταση η ΚΕΑ να εξουσιοδοτήσει το Πολιτικό Συμβούλιο για τη συγκρότηση της Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου. Το Πολιτικό Συμβούλιο να ορίσει τη σύνθεσή της, με απόφαση που θα ληφθεί κι αυτή προς το τέλος του καλοκαιριού, μόλις καθοριστεί ο ακριβής χρόνος διεξαγωγής του Συνεδρίου. Διότι προφανώς, η Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου συγκροτείται όταν είναι ορατό και το χρονικό πλαίσιο για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου.
Και το τέταρτο σημείο αφορά στην εισήγηση να εγκρίνει η ΚΕΑ την επανεκκίνηση της καμπάνιάς μας για την εγγραφή νέων μελών τόσο στον iSYRIZA, όσο και δια ζώσης στις Οργανώσεις Μελών. Να εγκρίνει την απόφαση για έκδοση κάρτας μέλους για όλα τα μέλη, όπως είπα και πριν, αλλά και την εισήγηση για να ξεκινήσουμε όλο το επόμενο διάστημα, που περιλαμβάνει και τα μπάνια του λαού, τα οποία πρέπει πάντα να τα τιμούμε. Αλλά εμείς πρέπει να είμαστε εκεί, πρέπει να είμαστε δίπλα στους ανθρώπους του τουρισμού, δίπλα στις επιχειρήσεις, δίπλα στους εργαζόμενους, σε όλη τα χώρα. Νομίζω ότι πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το επόμενο διάστημα θα έχουμε μια πλούσια καμπάνια με περιοδείες σε όλη τη χώρα και με διοργάνωση ανοικτών εκδηλώσεων, με αφορμή και το πρόγραμμά μας αλλά και την πολιτική συγκυρία. Τηρώντας βέβαια πάντοτε σε όλες αυτές τις ανοιχτές εκδηλώσεις, στις περιοδείες μας τα κατάλληλα υγειονομικά μέτρα, όπως και σήμερα με επιτυχία κάναμε.
Αυτά τα τέσσερα σημεία εισηγούμαι, έχοντας την υποχρέωση μετά και την απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου, στην ΚΕΑ. Και σας καλώ με ανοιχτή καρδιά να τα ψηφίσουμε και να προχωρήσουμε μαζί σε αυτό το καινούργιο ξεκίνημα.
Να είστε καλά σύντροφοι, καλή δύναμη και καλό καλοκαίρι να έχουμε.
Το δεύτερο σημείο είναι να εισηγηθούμε, να πάρουμε σήμερα απόφαση ότι το 3ο μας Συνέδριο να διεξαχθεί το φθινόπωρο. Και στα τέλη του καλοκαιριού -πανδημίας θέλοντος, να το σημειώσω αυτό, ανάλογα δηλαδή με την πορεία της πανδημίας-, στα τέλη του καλοκαιριού, σε μια επόμενη συνεδρίαση του Πολιτικού Συμβουλίου, σε πρώτη φάση, να προσδιορίσουμε την ακριβή ημερομηνία.
Το τρίτο σημείο αφορά την πρόταση η ΚΕΑ να εξουσιοδοτήσει το Πολιτικό Συμβούλιο για τη συγκρότηση της Οργανωτικής Επιτροπής Συνεδρίου. Το Πολιτικό Συμβούλιο να ορίσει τη σύνθεσή της, με απόφαση που θα ληφθεί κι αυτή προς το τέλος του καλοκαιριού, μόλις καθοριστεί ο ακριβής χρόνος διεξαγωγής του Συνεδρίου. Διότι προφανώς, η Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου συγκροτείται όταν είναι ορατό και το χρονικό πλαίσιο για τη διεξαγωγή του Συνεδρίου.
Και το τέταρτο σημείο αφορά στην εισήγηση να εγκρίνει η ΚΕΑ την επανεκκίνηση της καμπάνιάς μας για την εγγραφή νέων μελών τόσο στον iSYRIZA, όσο και δια ζώσης στις Οργανώσεις Μελών. Να εγκρίνει την απόφαση για έκδοση κάρτας μέλους για όλα τα μέλη, όπως είπα και πριν, αλλά και την εισήγηση για να ξεκινήσουμε όλο το επόμενο διάστημα, που περιλαμβάνει και τα μπάνια του λαού, τα οποία πρέπει πάντα να τα τιμούμε. Αλλά εμείς πρέπει να είμαστε εκεί, πρέπει να είμαστε δίπλα στους ανθρώπους του τουρισμού, δίπλα στις επιχειρήσεις, δίπλα στους εργαζόμενους, σε όλη τα χώρα. Νομίζω ότι πρέπει να συμφωνήσουμε ότι το επόμενο διάστημα θα έχουμε μια πλούσια καμπάνια με περιοδείες σε όλη τη χώρα και με διοργάνωση ανοικτών εκδηλώσεων, με αφορμή και το πρόγραμμά μας αλλά και την πολιτική συγκυρία. Τηρώντας βέβαια πάντοτε σε όλες αυτές τις ανοιχτές εκδηλώσεις, στις περιοδείες μας τα κατάλληλα υγειονομικά μέτρα, όπως και σήμερα με επιτυχία κάναμε.
Αυτά τα τέσσερα σημεία εισηγούμαι, έχοντας την υποχρέωση μετά και την απόφαση του Πολιτικού Συμβουλίου, στην ΚΕΑ. Και σας καλώ με ανοιχτή καρδιά να τα ψηφίσουμε και να προχωρήσουμε μαζί σε αυτό το καινούργιο ξεκίνημα.
Να είστε καλά σύντροφοι, καλή δύναμη και καλό καλοκαίρι να έχουμε.
Σάββατο 20 Ιουνίου 2020
Η ΕΣΗΕΑ... ξύπνησε για τη λίστα των 20 εκατ. στα ΜΜΕ
Το δοικητικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ απέστειλε χθες προς τον υφυπουργό στον πρωθυπουργό και κυβερνητικό εκπρόσωπο Στέλιο Πέτσα επιστολή, με την οποία ζητεί συνάντηση για να ενημερωθεί για τα κριτήρια με τα οποία εντάχθηκαν τα ΜΜΕ στις καμπάνιες «Μένουμε σπίτι» και «Μένουμε ασφαλείας» καθώς επίσης και για την πρόοδο του σχεδιασμού όσον αφορά τη στήριξη του έντυπου Τύπου.
Το πλήρες κείμενο της επιστολής προς τον Στ. Πέτσα έχει ως εξής:
«Κύριε υπουργέ,
Ένα από τα μεγάλα προτάγματα της ΕΣΗΕΑ στη δύσκολη εποχή που διανύουμε ως χώρα είναι η στήριξη των Μέσων Ενημέρωσης και κατ’ επέκτασιν η διασφάλιση των θέσεων εργασίας. Αναγνωρίζουμε ότι οι καμπάνιες «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ» και «ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ» ήταν μια σημαντική ενίσχυση για τον Τύπο την τελευταία περίοδο, που τα διαφημιστικά έσοδα μειώθηκαν δραστικά λόγω των συνεπειών της πανδημίας. Θεωρούμε, ωστόσο, ότι η αξιοπιστία των ΜΜΕ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη διαφάνεια στην χρηματοδότησή τους, και ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κρατική διαφήμιση.
Όπως γνωρίζετε, τα μέλη της ΕΣΗΕΑ συνομολογούν στην εκ του προοιμίου του Καταστατικού της Ενώσεως αρχή περί της πολυμορφίας και του πολυδιάστατου του Τύπου και των άλλων Μέσων Ενημερώσεως.
Κύριε Υπουργέ,
Ζητούμε συνάντηση μαζί σας το συντομότερο δυνατόν, προκειμένου το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ να ενημερωθεί για τα κριτήρια με τα οποία εντάχθηκαν τα ΜΜΕ στις καμπάνιες «ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ» και «ΜΕΝΟΥΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΣ». Με την ευκαιρία, θα θέλαμε να μας ενημερώσετε για την πρόοδο του σχεδιασμού σας για τη στήριξη του έντυπου Τύπου, όπως τον περιγράφετε στην από 19/5/2020 επιστολή σας περί «δυνατότητας στήριξης των επιχειρήσεων έκδοσης εφημερίδων μέσω ειδικά σχεδιασμένων προγραμμάτων χρηματοδότησης, με σκοπό την ενίσχυση των εφημερίδων ως πυλώνων δημοκρατίας, πολυφωνίας και πλουραλισμού, καθώς και ποιότητας στο δημόσιο διάλογο».
Αναμένοντας τον ορισμό της συνάντησης,
Με τιμή
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
Η Πρόεδρος Μαρία Θ. Αντωνιάδου
Ο Γενικός Γραμματέας Σταύρος Καπάκος»
Δευτέρα 1 Ιουνίου 2020
ΣΥΡΙΖΑ Ιονίων Νήσων: LIVE EVENT για Τουρισμό και Οικονομία (βίντεο)
Δείτε:
ΣΥΡΙΖΑ Ιόνια Νησιά: LIVE EVENT για Τουρισμό και Οικονομία με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ «Μένουμε Όρθιοι ΙΙ» - Ομιλητές: Κατ. Νοτοπούλου, Ν. Παππάς, Γ. Τσίπρας.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Θέμα: Η διαδικτυακή εκδήλωση-συζήτηση από τις Ν.Ε. Ιονίων Νήσων
ΣΥΡΙΖΑ – ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
«Mένουμε Όρθιοι ΙΙ» στην Οικονομία και τον Τουρισμό
Με μεγάλη συμμετοχή εκπροσώπων
παραγωγικών τάξεων και φορέων από τα Ιόνια Νησιά, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα
της Παρασκευής η ζωντανή διαδικτυακή εκδήλωση που οργάνωσαν οι Νομαρχιακές
Επιτροπές Κέρκυρας, Λευκάδας, Κεφαλονιάς και Ζακύνθου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ
ΣΥΜΜΑΧΙΑ παρουσία της τομεάρχη Τουρισμού Κατερίνας Νοτοπούλου, του τομεάρχη
οικονομίας Νίκου Παππά και του αναπληρωτή τομεάρχη οικονομίας Γιώργου Τσίπρα,
οι οποίοι παρουσίασαν τις βασικές αρχές
του προγράμματος «Μένουμε Όρθιοι ΙΙ» και ανέπτυξαν τις θέσεις τού κόμματος για
την ανάκαμψη της οικονομίας με «ατμομηχανή» τον τουρισμό και πυλώνα τη διασφάλιση και προστασία της
εργασίας.
Ακολούθησε εποικοδομητικός διάλογος
εφ’ όλης της ύλης και τέθηκαν ερωτήματα για το πώς θα πάρει μπροστά η οικονομία
και πώς θα αντέξουν οι τουριστικές επιχειρήσεις αυτό το κρίσιμο διάστημα μετά
την καραντίνα, ενώ επισημάνθηκε ότι η κυβέρνηση φαίνεται απρόθυμη να πάρει τα κατάλληλα μέτρα, που θα
ενίσχυαν τη
ρευστότητα και την ασφαλή μετάβαση στο νέο επιχειρηματικό περιβάλλον που
διαμορφώνεται.
Από την Κέρκυρα, συμμετείχαν: Κώστας
Μέριανος (Ένωση Ξενοδόχων Κέρκυρας), Κώστας Κιτσάκης (Πρόεδρος Ο.Ε.ΒΕ.Κ),
Δημήτρης Μπακύρας (Ι.Ε.Κ Τουριστικών Επαγγελμάτων), Νίκος Τσαγκάρης (Πρόεδρος
Ιδιοκτητών Τουριστικών Λεωφορείων), Φώντας Βλάχος-Πολίτης (συντονιστής Ν.Ε.
ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ Κέρκυρας), Κώστας Παυλίδης (πρώην βουλευτής και
επαγγελματίας) και Χρήστος Μωραΐτης
μέλος Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Κέρκυρας.
Από τη Λευκάδα: Ζαχαρίας Κατωπόδης
(ξενοδόχος), Διονύσης Γαζής (Πρόεδρος Ενοικιαζομένων Δωματίων), Σπύρος Μικρώνης
(Γραφείο Τουρισμού).
Από την Κεφαλονιά: Αφροδίτη Θεοπεφτάτου
(πρώην βουλευτής), Σταύρος Σπαθής (Πρόεδρος Επιμελητηρίου), Γεράσιμος
Τιμοθεάτος (Πρόεδρος Ένωσης Ξενοδόχων), Δημήτρης Ατσάρος (Πρόεδρος Ομοσπονδίας
Καταλυμάτων), Σπύρος Παγώνης (συντονιστής Ν.Ε. ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ
Κεφαλονιάς) και Σπυρογιάννης Περδίκης (Ionian Sea Ferries).
Από τη Ζάκυνθο: Μαγδαληνή Μπουζιάνου
(Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Ζακύνθου), Γεώργιος Μάργαρης (Πρόεδρος Ένωσης
Ξενοδόχων Πόλης Ζακύνθου), Νικόλαος Γκλαβάς (Σύλλογος ξενοδόχων Δ.Ε Αρκαδίων), Διονύσιος
Ποταμίτης (Σύλλογος Ξενοδόχων Αλυκών), Νικόλαος Τσουκαλάς (Πρόεδρος Λογιστών
-Φοροτεχνικών), Αντώνης Κασσιμάτης, επικεφαλής παράταξης Δήμου Ζακυνθίων και ο
κ. Τζαννέτος Πομόνης.
Επίσης, στη διαδικτυακή εκδήλωση
συμμετείχαν: ο πρώην Περιφερειάρχης και επικεφαλής της ΑΝΑΣΑ Θόδωρος
Γαλιατσάτος, ο Συντονιστής της ομάδας Γραμματείας Τουρισμού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ
ΣΥΜΜΑΧΙΑ Πάνος Αρανίτης, καθώς και η Υπεύθυνη Οργανωτικού Ελένη Συμεωνίδου, ενώ
τον συντονισμό της συζήτησης έκανε ο τέως Αντιπεριφερειάρχης Τουρισμού &
Νησιωτικής Πολιτικής Σπύρος Γαλιατσάτος.
Να σημειωθεί ότι η διασύνδεση των
Ιονίων Νήσων, μέσω γνωστής πλατφόρμας για τα θέματα οικονομίας και τουρισμού
που απασχολούν έντονα την κοινή γνώμη, προσέλκυσε μεγάλο αριθμό θεατών τόσο στο
κανάλι του ΣΥΡΙΖΑ Ιονίων Νήσων στο Youtube
όσο και στα live στις σελίδες του κόμματος στο Facebook, γεγονός που
υποδηλώνει ότι το πρόγραμμα «Mένουμε Όρθιοι ΙΙ» γίνεται αποδεκτό ως βασικός
πυλώνας συζήτησης για την επιστροφή στην κανονικότητα σε μια κοινωνία συνοχής, με
τον παράγοντα άνθρωπο στο επίκεντρο της προσοχής μας.
31/5/2020
ΣΥΡΙΖΑ Ιονίων Νήσων
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)