Έτσι και προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι όχι μόνο καταγγέλλεται, αλλά δαιμονοποιείται η απλή αναλογική, που εκτός των εκλογών του 2019 (που διαμορφώθηκαν πλειοψηφίες και μειοψηφίες), ουδέποτε εφαρμόστηκε, αφού με τη ΝΔ στην διακυβέρνηση, οι Δήμοι και οι Περιφέρειες κυβερνήθηκαν με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, ευνοώντας τις Παρατάξεις Δημάρχων και Περιφερειαρχών, λες και είμαστε σε περιόδους πολιτικής επιτήρησης για να το πω πολύ κομψά.
Και ενώ κρίνεται ένα σύστημα που δεν περπάτησε, δίνεται η ευκαιρία στο όνομα της λεγόμενης «Κυβερνησιμότητας» αλλά ουσιαστικά λόγω αποστροφής στη συμμετοχικότητα και κατ’ επέκταση στην δημοκρατία, να στραγγαλιστεί το Δ. Σ. κυρίαρχο όργανο έκφρασης, απόφασης και ελέγχου, από τις απόλυτες πλειοψηφίες που διαμορφώθηκαν, κυρίως στην Ο.Ε. Μάλιστα ήταν τέτοια η πολιτική βούληση και η διάθεση για την παραχώρηση εξουσίας υπέρ της Παράταξης του Δημάρχου, που καθορίζεται ακόμα και ο τρόπος εισαγωγής θεμάτων αλλά και των ψηφοφοριών. Οι απ’ ευθείας αναθέσεις και το σύστημα προσλήψεων αποτελεί μόνιμο ρεφραίν πάντα βέβαια για «το καλό του τόπου και της κοινωνίας».
Κι εδώ μπαίνει ένα απλό μα πολύ δύσκολο για τους εξουσιομανείς ερώτημα: αφού γίνεται η εκλογή του Δημάρχου με 43%, αφού καταλαμβάνει τα 3/5 των εδρών του δημοτικού συμβουλίου και διασφαλίζεται η πολυπόθητη «κυβερνησιμότητα», γιατί δεν επανέρχονται οι αρμοδιότητες των οργάνων στην προτεραία κατάσταση, όπου το δημοτικό συμβούλιο έχει τον κυρίαρχο και αποφασιστικό ρόλο;
Και η απάντηση; Εύκολη για τους υπόλοιπους, απαγορευτική όμως για τους λάτρεις των σκληρών κομματικών και προσωπικών στρατών, των παρεμβάσεων, των κατόπιν ενεργειών μου, των εξυπηρετήσεων, των εκβιασμών και των απειλών, των περιπλανήσεων από πόρτα σε πόρτα και κατώι σε κατώι, όπως τις ξέραμε παλιά, όπως τις απολαύσαμε στο πολύ πρόσφατο παρελθόν και όπως θα τις ξαναζήσουμε στο μέλλον και υποθέτω σε υπερθετικό βαθμό. Έτσι οι γνωστές συμμαχίες προσωπικών, επιχειρηματικών και κομματικών συμφερόντων, σε συνδυασμό με μικρά ή μεγάλα τοπικά λόμπι, θα εγκλωβίζουν ή θα αποτρέπουν δημιουργικές δυνάμεις και νέους πολίτες να ασχοληθούν με την αυτοδιοίκηση, εκτός των εκλεκτών και ελεγμένων που θα προωθούνται.
Έτσι όλοι αυτοί που τα τελευταία χρόνια δικαίως είχαν καταθέσει τα όπλα (κυρίως με τις επιλογές της κοινωνίας ακόμη και πριν την εφαρμογή της απλής αναλογικής), τους δίνεται η δυνατότητα, σήμερα το 2021 από τη ΝΔ του κ. Μητσοτάκη, να τα έχουν παρά πόδα, μέχρι να τους δοθεί το πρόσταγμα ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΕ!
Η ενσωμάτωση των Τοπικών Συμβουλίων στα Κεντρικά Ψηφοδέλτια και το ότι με την εκλογή του η Παράταξη του Δημάρχου «τα παίρνει όλα» (ανεξάρτητα των τοπικών πλειοψηφιών), αποδυναμώνει ακόμα περισσότερο το κύτταρο των τοπικών υποθέσεων, που είναι το χωριό ή το δημοτικό διαμέρισμα, μεταβάλλοντας Προέδρους και Τοπικά Συμβούλια σε απλά εξαρτήματα της βούλησης του Δημάρχου. Εδώ να σημειώσω ότι το υποτιθέμενο δίλλημα περί 3ου βαθμού δεν υφίσταται και έχει κριθεί νομικά, καθώς και ότι η κατάργηση του Τοπικού Συμβουλίου στην έδρα του Δήμου, θα δημιουργήσει επιπρόσθετα προβλήματα.
Το 43% λειτουργεί αποτρεπτικά για την δημιουργία τοπικών συμμαχιών και προγραμματικών συγκλίσεων, που είναι η πεμπτουσία του δημοκρατικού προγραμματισμού για την επίλυση προβλημάτων αλλά και την ύπαρξη συμμετοχικότητας και αναπτυξιακής προοπτικής. Αυτά προφανώς ισχύουν για όλους όσοι τα εννοούσαν και τα εννοούν πραγματικά και όχι βέβαια για όσους τα είχαν ως «ευαγγέλια», μαζί και την Απλή Αναλογική. Δεν ισχύουν για όσους απλά τα επικαλούνται εδώ και δεκαετίες μόνο για κατανάλωση, κρατώντας το ίσο, σαν άλλοι βυζαντινοί ψάλτες, στο ψαλτήρι των πολιτικών προγόνων τους. Ούτε γι’ αυτούς που ενώ επαναλάμβαναν συνεχώς το ίδιο νανούρισμα στην κοινωνία (κάποιοι το επαναλαμβάνουν σήμερα και θα το επαναλαμβάνουν ίσως και στο μέλλον), αποδείχθηκε πως όχι μόνο ήταν άκρως υποκριτικό αλλά υπήρχε και μια έντονη αντιπάθεια που αναγκαστικά εκφράστηκε πολιτικά, κομματικά και προσωπικά, κατ’ εξακολούθηση.
Από την άλλη ο κ. Μητσοτάκης και η σημερινή ΝΔ αν ενδιαφέρονται να διατηρήσουν στο ελάχιστο έστω την δημοκρατία και την κάποια αυτοτέλεια των Ο.Τ.Α και να μην ταυτιστούν, ακόμη περισσότερο, με τους Βορίδη, Γεωργιάδη και τους άλλους ακροδεξιούς, ας επιλέξουν τουλάχιστον το εκλογικό σύστημα του Κ. Καραμανλή το 1974, εκείνη την δύσκολη πολιτικά και εθνικά περίοδο. Προφανώς και δεν το υιοθετώ αλλά απλά το αναφέρω για να αντιληφθούμε που βρισκόμαστε δυστυχώς σήμερα, αν και δεν χρειάζεται νομίζω, ιδιαίτερα με όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας καθημερινά.
Ένας εκλογικός νόμος επιβάλλεται να είναι όχι μόνο πέρα από κομματικές προθέσεις και άλλες σκοπιμότητες αλλά και άρρηκτα συνδεδεμένος με προοπτικές ανάπτυξης στη βάση της εγγύτητας και της επικουρικότητας. Και ο νομοθέτης οφείλει, υποχρεούται κατά την άποψή μου, να αξιοποιήσει το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σαν την πλησιέστερη στον πολίτη εξουσία, το γεγονός που αντιλαμβάνεται και επιζητεί ο πολίτης, κάτι που το ζήσαμε την τελευταία 10ετία των οικονομικών και υγειονομικών κρίσεων με τις δυσανάλογες για τις δυνατότητές της κοινωνικές πολιτικές & δράσεις.
Και είτε αρέσει να ακούγεται είτε όχι, διαχρονικά η Αυτοδιοίκηση στη χώρα μας είναι συνυφασμένη με δύο πράγματα: τη δημοκρατία και τη συμμετοχή των πολιτών. Και αυτά τα δύο στοιχεία ο προωθούμενος νόμος δεν τα εμπεριέχει. Γι’ αυτό και μόνο, είναι σε λάθος κατεύθυνση.
Η θέσπιση της απλής αναλογικής (που ως πολιτική έκφραση προφανώς συμβαδίζει με την... κοινή λογική) ήταν προϊόν μόνο αυτοδιοικητικών προθέσεων. Αντίθετα ο νέος νόμος είναι προφανές που και σε τι στοχεύει, χωρίς να χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις. Ιδεοληψίες, σκοπιμότητες, πολιτικός ρεβανσισμός και κυρίως η αποστροφή στην αυτοδιοίκηση ως θεσμό, από τις δεξιές παρατάξεις διαχρονικά και όχι μόνο δυστυχώς, σε συνδυασμό με τις «νέες» αλλά μεσαιωνικές ιδέες που επικρατούν στο κυβερνών κόμμα, συνθέτουν ένα μείγμα τοξικό και κοινωνικά επικίνδυνο.
Τέλος : Η Απλή Αναλογική έχει έντεχνα ταυτιστεί με την ακυβερνησία αφού καταδικάστηκε… ισοβίως με κατηγορία παντελώς αναπόδεικτη: θα πληγεί, λένε, η κυβερνησιμότητα με την απλή αναλογική. Μάλιστα! Που ουδέποτε ίσχυσε, ώστε να αποδειχθεί η... κατηγορία. Όμως τα αποτελέσματα των μέχρι τώρα κυβερνήσεων πλειοψηφίας και μάλιστα κάποτε πολύ ισχυρών τα γνωρίζουμε, τα γευτήκαμε, τα βρίσκουμε και σήμερα ακόμη μπροστά μας!
Τοποθέτηση του Θ. Περδικάρη στο Δημοτικό Συμβούλιο (26/2/20221)
