του Θανάση Περδικάρη (από την τοποθέτησή του στην Ανοιχτή Προσυνεδριακή Συνέλευση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Λευκάδας)
Συμπληρώνονται 33 μήνες από τις εκλογές του Ιούλη 2019,
κι ο Μητσοτάκης καλπάζει στην εφαρμογή
του αντικοινωνικού (εσχάτως και τυχοδιωκτικού) σχεδίου του, με πολύ βίαιες κοινωνικές
αλλαγές, με bonus–μαμούθ για τους πατρικίους
και τον κομματικό στρατό του, με επιχορηγήσεις από τα δημόσια ταμεία για τους χορηγούς–συμπαραστάτες
του, επιδεικνύοντας παράλληλα εγκληματική αδιαφορία για τα τρομερά και
ανυπέρβλητα προβλήματα των υπολοίπων–πληβείων Ελλήνων.
Επέλεξε συνειδητά, όχι αντιμετώπιση της υγειονομικής
κρίσης αλλά πολιτική της εκμετάλλευση με αναδιάρθρωση της οικονομικής δομής της
χώρας, με συντριβή εργαζομένων και αυτοαπασχολούμενων, με σκανδαλώδη αναδιανομή
του λαϊκού πλούτου, με πρωτοφανή καταστολή και τρομοκράτηση. Με εμβολιαστικό
πρόγραμμα που κατέρρευσε, χωρίς ενίσχυση στο ΕΣΥ, χωρίς γιατρούς, φάρμακα και
υποδομές.
Κατάργησε το εργασιακό θεσμικό πλαίσιο, συρρίκνωσε το
κοινωνικό κράτος, ξεπούλησε σε ιδιώτες το ασφαλιστικό σύστημα, εφάρμοσε έναν πτωχευτικό
κώδικα, πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα, που δεν προστατεύει σε τίποτα τους
δανειολήπτες ενώ προχωρεί θρασύτατα σε ιδιωτικοποίηση των δημόσιων δομών υγείας
και αναθεώρηση τους εργασιακού status quo.
Nοικοκυριά και επιχειρήσεις βιώνουν
πάρα πολύ έντονα το πρωτοφανές κύμα της ακρίβειας στα αγαθά και, κυρίως, την
ενέργεια. Και παρά τις αρλούμπες–προπαγάνδα του …ισόβιου τραπεζίτη Στουρνάρα
περί «των σημαντικών αποθεματικών και την αντοχή τους»(!!!), τα
συσσωρευμένα χρέη στην διάρκεια της κρίσης που συνδέθηκε με την πανδημία και
συνεχίζεται σήμερα με απρόβλεπτες συνέπειες, δεν απειλούν απλά αλλά έχουν ήδη
υπονομεύσει τη βιωσιμότητα τους, τη βιωσιμότητα πλέον όλων μας.
Όλες οι χρηματοδοτήσεις και το σύνολο του Ταμείου Ανάκαμψης
προωθούνται στα γνωστά οικονομικά συμφέροντα, τα οποία δεν θα επιτρέψουν τις
εκλογές αν δεν εξασφαλιστούν πλήρως! Αναπόφευκτα αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία
διάθεση και προφανώς κανένα σχέδιο της κυβέρνησης Μητσοτάκη για στήριξη των
παραγωγικών δυνάμεων, των αυτοαπασχολούμενων, όλων των εργαζομένων, δηλαδή του
συνόλου της κοινωνίας.
Είναι γνωστό τι βιώνει η νεολαία σε εργασία και
παιδεία, βλέπουμε την ανοχή σε φασιστικές ομάδες σε γειτονιές και σχολεία με το
βλέμμα στις εκλογές, ύστερα από το ομολογουμένως πετυχημένο και
αποτελεσματικό πείραμά τους με τους «μακεδονομάχους». Την ίδια ώρα από τους
κυβερνητικούς θεωρητικούς καθιερώνονται οι ακροδεξιές αντιλήψεις στην παιδεία, η
περιστολή των δημοκρατικών ελευθεριών, το βέτο στην δημοκρατική έκφραση. Σε
εποχή δημοκρατικής κανονικότητας, εφαρμόζονται τακτικές που ενίοτε ξεπερνούν τις
«άλλες» εποχές: διώξεις μη αρεστών δημόσιων λειτουργών, αυτό-λογοκρισία των
ΜΜ«Ε» με το αζημίωτο βέβαια και εκρήξεις μαύρης προπαγάνδας!
Αυτός ο αντικοινωνικός, αντιδημοκρατικός και ηθικός κατήφορος
της παραπαίουσας κυβέρνησης, «διευκολύνεται» τελευταία και από τον χωρίς
προηγούμενο τυχοδιωκτισμό στην εξωτερική πολιτική, με την αποστολή στρατιωτικού
υλικού στην Ουκρανία και τα περί «προκεχωρημένου φυλακίου». Ο Μητσοτάκης με την
Ελλάδα ως τσιφλίκι του, ασκεί προσωπική εξωτερική πολιτική
και μυστική διπλωματία, βάζοντας τη χώρα σε επικίνδυνα μονοπάτια με απρόβλεπτες
συνέπειες. Αντί να κάνει την Ελλάδα μέρος της λύσης, την έκανε μέρος του προβλήματος.
Είναι γεγονός ότι όλα αυτά, παρά τις αγχώδεις
προσπάθειες «μετρήσεων» από γνωστές και μη εταιρίες δημοσκοπήσεων, έχουν ως
αποτέλεσμα μια μεγάλη και έντονα κλιμακούμενη κοινωνική δυσαρέσκεια για την
κυβέρνηση Μητσοτάκη και μάλιστα με στοιχεία πλήρους πολιτικής ανυποληψίας, κάνοντας
το πολιτικό σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ επίκαιρο και επιτακτικά αναγκαίο όσο ποτέ
άλλοτε.
Βέβαια είναι σαφές ότι κύρια προϋπόθεση για να
μετατραπεί αυτή η δυσαρέσκεια σε ρεύμα ενεργό υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ, υπέρ των
δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων της χώρας, είναι οι δικές μας πολιτικές
πρωτοβουλίες. Το σύστημα Μητσοτάκη, έτσι όπως έχει σφιχτά εναγκαλισθεί τα
κατεστημένα συμφέροντα, δεν θα πέσει σαν ώριμο ούτε σα σάπιο φρούτο! Οι πρωτοφανείς διασυνδέσεις του με τους
ολιγάρχες, οι «μπουναμάδες» στα βαφτιστήρια του κομματικού σωλήνα, η επιστημονικοποίηση
πλέον της «εξυπηρέτησης», η «υιοθέτηση» όλων και περισσότερων ακροδεξιών
ορφανών και η μαύρη προπαγάνδα που ολοένα και θα εντείνεται, μπορούν ακόμη και
να το βαλσαμώσουν!
Γι’ αυτό δεν υπάρχει η πολυτέλεια εφησυχασμού ή ολιγωρίας,
αφού ο χρόνος για την κοινωνία και τη χώρα είναι πλέον πάρα πολύ περιορισμένος,
αν όχι ανύπαρκτος. Και επειδή οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν (από την κατάσταση που
επικρατεί στη χώρα και εξαπλώνεται ως καρκίνωμα) πολλαπλασιάζονται, πρέπει άμεσα
να αναπτύξουμε τη στρατηγική μας. Η διεύρυνση, η ανασυγκρότηση και ο μετασχηματισμός
είναι σήμερα ακόμη πιο επίκαιρα και πιο αναγκαία από το Σεπτέμβρη 2019, τότε που
τα διακηρύξαμε ΟΜΟΦΩΝΑ, καλώντας σε συμπόρευση όσους εμπνέονται
:
«….από τις πιο λαμπρές παραδόσεις της Αριστεράς στην
Ευρώπη και στο τόπο μας. Από το ΕΑΜ και την Εθνική Αντίσταση, τους
δημοκρατικούς αγώνες κατά του μετεμφυλιακού κράτους, τον αγώνα του 114, τον
αντιδικτατορικό αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το μεταπολιτευτικό
κύμα του εργατικού και φοιτητικού ριζοσπαστισμού και την δημοκρατική έκρηξη της
δεκαετίας του ‘80 πέρα από τις όποιες αντιφάσεις της…».
Ας θυμηθούμε επίσης το σημείο ανάδειξης του τι κάναμε
και που πάμε:
«…Αποδείξαμε ότι μπορούμε ξανά να οραματιστούμε, πέρα
από τον ορίζοντα της ήττας και της διαχείρισης, τις κοινωνικές αλλαγές που
απαιτεί η εποχή μας. Και να παλέψουμε γι’ αυτές.
Για την καταπολέμηση των κοινωνικών ανισοτήτων, για την προστασία του κλίματος και των φυσικών πόρων, για την κατοχύρωση κοινωνικών και ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Απέναντι στη μισαλλοδοξία, τον εθνικισμό, τη βία κατά των γυναικών, την οικολογική καταστροφή, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την ασύδοτη εξουσία των αγορών. Τώρα είναι η σειρά μας να εμπιστευτούμε τον κόσμο που μας εμπιστεύτηκε.
Όλοι μαζί να δημιουργήσουμε μια σύγχρονη προοδευτική
παράταξη, που θα εκφράζει τα όνειρα και τις ανάγκες του δημοκρατικού
προοδευτικού κόσμου. Που θα είναι δύναμη δημιουργίας, τομών και ρήξεων. Που
μέσα από τον συνδυασμό της κυβερνητικής ευθύνης και της ζωντανής συμμετοχής της
κοινωνίας των πολιτών θα μετασχηματίσει την Ελλάδα σε μια χώρα με ισότητα και
αλληλεγγύη».
Αυτό είναι το κείμενο–πολιτικό σχέδιο που ψηφίστηκε
ομόφωνα από την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και την Κεντρική Επιτροπή
Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ το 2019. Ένα κείμενο ξεκάθαρα προφητικό, αν αναλογιστούμε
όσα συνέβησαν αυτά τα σχεδόν 3 χρόνια με τη ΝΔ στην κυβέρνηση και όσα θα
συμβούν αν δεν αντιδράσουμε, πάντα με την κοινωνία δίπλα μας!
Είμαστε εδώ λοιπόν ΟΛΕΣ και ΟΛΟΙ για να δώσουμε τις
δυνάμεις μας ώστε: «ο ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ να μετασχηματιστεί σε
μια μεγάλη προοδευτική δημοκρατική παράταξη, με την πολύ μεγάλη ευθύνη για το
παρόν, για το μέλλον του τόπου μας».
Για να υλοποιηθεί αυτό το σχέδιο υπάρχουν προϋποθέσεις
και δυσκολίες; Προφανώς υπάρχουν! Πολιτικές, προγραμματικές, οργανωτικές προϋποθέσεις
πολύ σημαντικές, αντικειμενικές και υποκειμενικές δυσκολίες. Είναι όμως ιστορικά
αναγκαίο να συμβεί, πρέπει να συμβεί και θα συμβεί!
Γι’ αυτό βαδίζουμε προς το 3ο Συνέδριο με ανοιχτές
συνελεύσεις συζητώντας με την κοινωνία, με ενωτικές διαδικασίες, με δημοκρατικό
διάλογο και επιχειρήματα, με συνθέσεις απόψεων και προτάσεων, όπως στην Πανελλαδική
Συνδιάσκεψη του Ιουλίου 2021.
Με την ολοένα και γεωμετρικά αυξανόμενη στήριξη της ελληνικής
κοινωνίας, αυτό το ανοιχτό–μεγάλο
κόμμα της σύγχρονης ευρωπαϊκής Αριστεράς, ο κορμός της ευρύτερης προοδευτικής
παράταξης στη χώρα μας, συνεχώς θα διευρύνεται, θα ισχυροποιείται, θα γίνεται
αποτελεσματικός. Ένας ΣΥΡΙΖΑ–ΠΣ
κοινωνικά, αυτοδιοικητικά και συνδικαλιστικά ισχυρός, στήριγμα της κοινωνικής
πλειοψηφίας!
Λευκάδα, 31/3/2022
