Όταν ο βασιλιάς είναι γυμνός...
Το παρασκήνιο της σύγκρουσης δύο κορυφαίων υπουργών για το μείζον ζήτημα του ασφαλιστικού συστήματος, των υπουργών Οικονομικών και Εργασίας, που αποκαλύπτει σήμερα η «Εφ.Συν.», καταδεικνύει την αβάσταχτη επικοινωνιακή ελαφρότητα με την οποία χειρίζεται η κυβέρνηση θέματα που καίνε την τεράστια πλειονότητα της κοινωνίας.
Εδώ και αρκετούς μήνες παρακολουθούμε το ατελείωτο επικοινωνιακό σόου που δίνει ο υπουργός Εργασίας, μέσω εξαγγελιών σε συγκεκριμένες τηλεοπτικές εκπομπές και καθημερινών ανακοινώσεων που δημιούργησαν προσδοκίες στους ταλαιπωρημένους από τις διαρκείς περικοπές συνταξιούχους.
Ο υπουργός υποσχέθηκε τα πάντα: αυξήσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις, μειώσεις στις ασφαλιστικές εισφορές, νέο σύστημα ασφάλισης για τους ελεύθερους επαγγελματίες, καταβολή των αναδρομικών στους συνταξιούχους που δικαίωσε το ΣτΕ. Ταυτόχρονα, απαξίωσε την ενίσχυση που έδωσε ως «13η σύνταξη» η προηγούμενη κυβέρνηση, εξαγγέλλοντας την αντικατάστασή της από έναν «μόνιμο μηχανισμό στήριξης των συντάξεων».
Στο παρά πέντε της δημοσιοποίησης του περίφημου σχεδίου Βρούτση για την ασφαλιστική μεταρρύθμιση -ή αντιμεταρρύθμιση-, αποδεικνύεται ότι «ο βασιλιάς είναι γυμνός». Οχι απλώς δεν υπάρχει εγγύηση δημοσιονομικής κάλυψης των εξαγγελιών για τις ισχνές αυξήσεις συντάξεων που έχει υποσχεθεί ο υπουργός, αλλά το σχέδιό του έχει ανοίξει μια χρηματοδοτική τρύπα περίπου 500 εκατ. ευρώ. Η οποία έχει εντοπιστεί και από τους εκπροσώπους των δανειστών και, πολύ περισσότερο, από τον υπουργό Οικονομικών.
Η εξέλιξη αυτή έχει ποικίλες παρενέργειες. Και στις εσωτερικές σχέσεις των κορυφαίων κυβερνητικών στελεχών και μάλιστα σε μια περίοδο που η κυβέρνηση προσπαθεί να εδραιώσει εικόνα ευφορίας. Και στις σχέσεις με τους δανειστές στην ευαίσθητη φάση της 5ης αξιολόγησης και της διαπραγμάτευσης για τη μείωση των πλεονασμάτων.
Και, κυρίως, στους ίδιους τους ασφαλισμένους και συνταξιούχους που προσβλέπουν σε κάποια ανακούφιση, έπειτα από δέκα χρόνια ανελέητων πληγμάτων που δέχτηκαν τα εισοδήματα και οι συντάξεις τους από τα μέτρα των Μνημονίων.
Το ασφαλιστικό σύστημα πάσχει από βαθύτατες αδυναμίες και έχει σοβαρά προβλήματα βιωσιμότητας, τα οποία γιγαντώθηκαν από την τεράστια αύξηση της ανεργίας και την επιδείνωση του δημογραφικού προβλήματος στη δεκαετία της κρίσης και των Μνημονίων. Το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι οι επικοινωνιακές κυβερνητικές λαθροχειρίες. Είτε είναι προσωπικές είτε συλλογικές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου